Μαρς Μούβις

Μιας και στην Θεσσαλονίκη αυτή την περίοδο τρέχει το ετήσιο Φεστιβάλ Κινηματογράφου είπα να γράψω ένα σχετικό post.

Βέβαια υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα. Πρώτον δεν βλέπω κουλτουριάρικες ταινίες και δεύτερον δεν έχω το απαραίτητο αξεσουάρ, το κασκόλ, εκτός από ένα λαδί (olive drab) σεμάγκ, οπότε δεν μπορώ να περάσω τον ενδυματολογικό έλεγχο στην είσοδο... :p

Έτσι θα μιλήσω για το αγαπημένο μου είδος ταινιών, αυτές της επιστημονικής φαντασίας και θα στηλιτεύσω, θα καυτηριάσω θα έλεγα αυτές που θεματολογικά επικεντρώνονται στον κόκκινο πλανήτη, τον Άρη.

Μιας και ο Άρης μοιάζει σαν μια νεκρή, σκονισμένη γη, η αποτύπωση του τοπίου δεν είναι πρόβλημα και όλες το καταφέρνουν επιτυχώς. Εξίσου καλά καταφέρνουν να παρουσιάσουν και μια πιστευτή τεχνολογία που επιτρέπει την παραμονή τον αστροναυτών εκεί και πολύ καλά παρουσιάζουν και την απομόνωση σε ένα κόσμο τόσο οικείο μα συνάμα τόσο ξένο και εχθρικό.

Και ενώ όλα πάνε καλά το σενάριο καταλήγει κάπως έτσι: Ένα αστροναύτης ερευνητής ανακαλύπτει μια μορφή ζωής, συνήθως μικροβιακή. Η ανακάλυψη αυτή μπορεί να αλλάξει συλλήβδην την συλλογική συνείδηση της ανθρωπότητας αφού απαντάει στην έμφυτη απορία μας, στο αγωνιώδες ερώτημα αν η ζωή είναι ένα ατύχημα που συνέβη μόνο στον γαλάζιο πλανήτη μας. Ω, πόσες δυνατότητες ανοίγονται πια... Οι αστροναύτες στην συνέχεια μολύνονται από την μορφή ζωής και γίνονται ζόμπι. Ένας επιβιώνει. Το τέλος.

Σοβαρά. Νομίζω δεν έχω δει ταινία σχετικά με τον Άρη που να καταφέρνει, λάθος να προσπαθεί έστω να ξεφύγει από αυτό το κλισέ... :p

Και έτσι οι ταινίες που με τόση λαχτάρα παρακολουθώ, μιας και έχω μεγάλο κόλλημα με τις ταινίες που αφορούν την διαστημική εξερεύνηση, καταλήγουν να είναι τόσο προβλέψιμες όσο η πορεία του Άρη Θεσσαλονίκης στο ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα...

2 σχόλια:

  1. Ναι αλλά φαντάζεσαι να πάμε τελικά στον Άρη και να μολυνθούμε και να γίνουν όλοι ζόμπι και να γυρίσει ένας που νομίζει ότι είναι εντάξει αλλά έφερε μαζί του τον ιό και να γίνει ένα μπουρ*έλο εδώ πέρα; *ουφ μια ανάσα* Τι θα πεις τότε; :Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Από το Blogger.