Περί της εποχής της πληροφορίας, αμνοεριφίων και επετείων

Λίγο έλειψε αυτήν την εβδομάδα να θρηνήσουμε τον άδικο χαμό του διαδικτύου στην Ελλαδίτσα μας. Ο ΟΤΕ με διάθεση δήμιου ανακοίνωσε αυξήσεις της τάξης του 240% στον ΕΠΑΚ. Κάτι δικαιολογίες που ειπώθηκαν ότι έτσι θα προωθούσε την ευρύτερη υιοθέτηση της πρόσβασης μέσω ευρυζωνικών γραμμών ήταν πέρα για πέρα μπούρδα. Και αυτό γιατί οι τιμές του DSL, σε σχέση με αυτή την ποταπή Ευρώπη, είναι ΠΑΝΑΚΡΙΒΕΣ.

Μπορεί να συμφέρει για όσους χρησιμοποιούμε αρκετά το δίκτυο και μας έρχονται κάτι φουσκωμένοι λογαριασμοί, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως το κόστος είναι μικρό. Μάλιστα, έχουμε το πιο υψηλό κόστος πρόσβασης στην Ευρώπη. Σε μια χώρα που οι νέες τεχνολογίες μπορούν να αποτελέσουν μια αναπτυξιακή διέξοδο, οι κοντόφθαλμοι κρατικοδίαιτοι Βουρλούμηδες φροντίζουν για ακριβώς το αντίθετο.

Ο ΟΤΕ είναι μια περίεργη επιχείρηση. Λειτουργεί με όρους ελεύθερης αγοράς με τις θυγατρικές του, αλλά όταν δεν πάνε καλά τα έσοδα η μαμά εταιρεία φροντίζει να κινητοποιεί το μονοπωλιακό όγκο της και να κάνει ότι της κατέβει. Ευτυχώς η μεγάλη αντίδραση που προκλήθηκε ανάγκασε τον ΟΤΕ να παγώσει, προσωρινά, τις τιμές. Να τις παγώσει στα ήδη καυτά τους ύψη δηλαδή.

Οι ελληνικές κυβερνήσεις είναι πρωταθλητές στο να χάνουν τη μία ευκαιρία μετά την άλλη. Υπάρχει η δυνατότητα να καταστεί το DSL προσιτό σε όλους με μεγάλη μείωση των παγίων, όμως τα χρήματα για κάτι τέτοιο πάντα θα κατευθύνονται σε χαμένους σκοπούς, αποκλειστικά για εκλογική κατανάλωση - βλέπε το διαχρονικό φιάσκο της Ολυμπιακής Αεροπορίας...

Αντίθετα ο υπόλοιπος κόσμος, που θεωρούμε αγροίκους, έχει ήδη καταλάβει την τεράστια σημασία των νέων τεχνολογιών και αυτού του υπέροχου κόσμου έκφρασης και γνώσης που είναι το Internet και γίνονται προσπάθειες, με πρωτοβουλία του MIT, για την παραγωγή ενός πλήρους υπολογιστή που θα κοστίζει μόλις $100. Στόχος είναι να τον προμηθεύονται μαζικά κυβερνήσεις και φορείς και να το διαθέτουν σε μεγάλες ομάδες πληθυσμού. Στοίχημα ότι δεν πρόκειται ποτέ να γίνει κάτι τέτοιο στην Ελλάδα;

Μετά το «άγιο» ξέσπασμα του «Άγιου – Πανίερου – Καιγαμωμακάριστου» Αμβρόσιου εναντίον του Σημίτη, που είχε τολμήσει να αμφισβητήσει την κυριαρχία του μαγαζιού του στις ελληνικές συνειδήσεις με το θέμα των ταυτοτήτων, ο πρόεδρος της εταιρείας, ο Χριστόδουλος, αφιερώνει με την εγκύκλιο που απέστειλε.

Χαρακτηριστικό απόσπασμα «Η Εκκλησία δεν μπορεί να καλλιεργεί ένα κλίμα εχθρότητας προς τους αντιφρονούντες ή να κηρύξει πόλεμο εναντίον των. Η Εκκλησία πρέπει να βλέπει, να ακούει και να κατανοεί το βαθύτερο υπαρξιακό πρόβλημα των μη πιστών και όχι τόσο τις εξωτερικές εκδηλώσεις των.»

Συμφωνώ μαζί σου Χριστόδουλε. Βλέπεις οι «μη πιστοί» έχουμε βαθύτατα υπαρξιακά ερωτήματα και δεν καλύπτομαστε από ένα προπαγανδιστικό εβραϊκό παραμυθάκι. Εξωτερικές εκδηλώσεις; Αν εξαιρέσεις την ελευθερία διατύπωσης των απόψεων μας, οι «μη πιστοί» δεν κάνουμε τίποτα που να ενοχλεί τα αμνοερίφια σου. Αντίθετα ο προσηλυτισμός που είναι το μάθημα των Θρησκευτικών, η προσπάθεια επιβολής απόψεων μέσω οχλοκρατικών πιέσεων – βλέπε υπογραφές για ταυτότητες, η καταδυνάστευση των άλλων θρησκειών – έχετε δει κανένα τέμενος ή άλλου είδους ναό; και το γεγονός ότι σας πληρώνουμε σαν δημόσιους υπάλληλους, ενοχλεί εμάς τους «άπιστους» πάρα πολύ, ω άγιε πατέρα...

Αλλά όταν η υπουργός Παιδείας, σε μια χώρα που αποκαλείται δημοκρατική, δεν διατυπώνει καν στάση για το θέμα της διάκρισης εκκλησίας – κράτους, πιστοποιεί την πνευματική αγκύλωση όλου του γαμημένου κοινωνικοπολιτικού μας συστήματος.

Γιορτάστηκε και η Επέτειος του Πολυτεχνείου χθες. Πεθαμένες δηλώσεις, χλιαρά αφιερώματα και το φάντασμα μια ιστορικής στιγμής να πλανάται πάνω από μια γενιά που στην πλειονότητα της ξέχασε από πού ξεκίνησε και έφτασε να γίνει αυτό που μισούσε. Και εμείς που ακολουθούμε συνεχίζουμε στο ίδιο μονοπάτι. Δε χρειάζεται στρατιωτική δικτατορία για να ελέγχει τις ελευθερίες μας, καταφέρνουμε να τις περιορίζουμε μόνοι μας κάθε φορά που σκοτώνουμε ένα ακόμη όνειρο...