No more heroes

Οι αρχαίοι Έλληνες [δε λέω πρόγονοι φυσικά, γιατί οι νεοέλληνες μόνο απόγονοι τους δεν είμαστε] και όλοι οι αρχαίοι γενικά σίγουρα θα ζήλευαν τις μέρες μας. Στις μέρες μας όλοι είναι πια ήρωες.Βλέπετε ένας τίτλος τόσο σημαντικός, που απέδιδε τις μέγιστες τιμές και σχεδόν μυθικές διαστάσεις σε κάποια εξαιρετικά άτομα, σήμερα είναι τόσο κοινότυπος, που διάολε και μόνο που ξύπνησα σήμερα είμαι... ήρωας.

Ήρωες της πολιτικής, ήρωες δημόσιοι υπάλληλοι, ήρωες της καθημερινότητας, ήρωες του καναπέ, ήρωες της χέστρας. Την έχουμε ξεφτιλίσει πια τη λέξη. Δε σημαίνει τίποτα. Γι' αυτό και είναι τόσο εύκολο να την αποδίδουμε. Ειδικά αν κάποιος πεθαίνει, ε τότε σίγουρα ήταν ήρωας σε κάτι...

Για τις οικογένειες των πιλότων που σκοτώθηκαν στην επιχείρηση πυρόσβεσης το γεγονός είναι επώδυνο, θλιβερό και άδικο. Όμως λυπάμαι, αλλά όταν κατατάσσεσαι σε τέτοια επαγγέλματα, γιατί ΕΙΝΑΙ επαγγέλματα, αναλαμβάνεις και το ρίσκο. Το ότι σκοτώθηκες δε σε κάνει αυτόματα ήρωα. Σίγουρα είναι επαγγέλματα που υπάρχουν για την προάσπιση του κοινού συμφέροντος [οι 10 μάχιμες θέσεις, οι άλλες είναι κρατημένες για διορισμένους χαραμοφάηδες], σίγουρα σώζουν ζωές βάζοντας και τη δικιά τους συχνά σε κίνδυνο, αλλά αυτό σε κάνει καλό στρατιώτη, όχι ήρωα. Και πιστεύω ότι οι αληθινοί επαγγελματίες το αναγνωρίζουν αυτό.

Θυσία, ήρωας... Είναι λέξεις ναι, αλλά τουλάχιστον ας μείνουν μερικές λέξεις που να διατηρούν και κάποιο νόημα...

Υγ. Δεν υπάρχει λήμμα με τη λέξη "ήρωας" στην ελληνική wikipedia, αν φτάσετε στη βικιπεδία [σκατά μετάφραση] χωρίς να περάσετε από ένα ελεινό site αρπαχτής πρώτα...