Flesh is the weakness

Έχετε ποτέ νιώσει, περπατώντας στο δρόμο, ότι είστε αποσυνδεδεμένοι από την πραγματικότητα; Έχετε νιώσει ότι βλέπετε αυτό το μικρό μέρος της ανθρώπινης δραστηριότητας όπου κινείστε από ψηλά; Έχετε νιώσει πόσο μικροί και ασήμαντοι είμαστε όλοι; Σαν μικροσκοπικά μυρμηγκιά σε ένα μεγάλο κήπο. Μόνο που τα μυρμήγκια έχουν ένα και μόνο συλλογικό σκοπό και παρακινούνται από μία ενιαία συλλογική νόηση.

Τι παρακινεί λοιπόν όλα αυτά τα ανθρωπάκια; Τι περνάει από το μυαλό τους καθώς τρέχουν φρενιασμένα να προλάβουν τις "υποχρεώσεις" τους; Γιατί τρέχουμε συνέχεια; Τι προσπαθούμε να προλάβουμε; Είναι ο φόβος του τέλους που μας ωθεί στο να σχεδιάζουμε, να κυνηγάμε, να σκοτώνουμε για ανούσιους στόχους, για μια πλασματική ύπαρξη;

Είναι τόσο μεγάλος ο φόβος του θανάτου που νιώθουμε ότι πρέπει να φτάσουμε στην κορυφή αυτής της ανάποδης πυραμίδας, που είναι η ανθρώπινη κοινωνία, για να έχουμε πετύχει κάτι; Για να έχουμε πετύχει κάτι στον ελάχιστο χρόνο που έχουμε σ' αυτή τη σφαίρα που κινείται μέσα στο μεγάλο άγνωστο;

Είναι τόσο μεγάλος ο φόβος μας που έχουμε φτιάξει Θεούς και δοξασίες για να μας παρηγορούν για το αβέβαιο;

Κάθε πλάσμα, μικρό ή μεγάλο, ότι βαθμό αυτοσυνείδησης και αν θεωρούμε ότι έχει, ΘΕΛΕΙ να ζήσει. Αγωνίζεται να επιβιώσει με κάθε τρόπο, όμως κανένα δεν δειλιάζει μπροστά στον θάνατο. Τον αποδέχεται ως κάτι το φυσικό. Γι' αυτό και ζουν στη στιγμή. Ίσως γι' αυτό οι ζωές τους έχουν τόσο περισσότερη αξία και νόημα από τις δικές μας. Γιατί αυτά πεθαίνουν μόνο μία φορά. Εμείς όμως πεθαίνουμε κάθε μέρα. Σκοτώνουμε λίγο λίγο τον εαυτό μας στο βωμό μιας ψευδαίσθησης, στο βωμό της εικονικής ζωής μας...

"Sometimes bitterness is all you can hold on to,
and within the bitterness I realized my weakness"

To see the fault of unrequited love
There is no truth, there is no purity, there is no love

Flesh is the weakness, flesh is the fault
We are embodiment of all the world's wrongs
No time to look back we are gone
No time to regret the seeds we've thrown away

Man is the parasite, man is the cause
We are destroyers and creators, our precious flaw
We are the architects of fate
We are impure for we burn all we berate

We are but flesh and flesh is the weakness
We are born of blood sinew and bone
We're all just spinning in this useless hole in time
On our way into the black unknown

{Nevermore - Flesh Is The Fault}