Flat Line

Ο ένας blues-άνθρωπος και καλός παίκτης [αν και δεν το πιστεύει] δεν έχει αρκετό metal μέσα του για το project :p, ο άλλος έφτασε νοερά στο studio και σε συμβόλαιο με τη Road Runner [αφού μου έριξε ένα ποτήρι νερό στα μούτρα, τάχα τυχαία! :p]. Και που μένω εγώ; Ο XatziSchaffer;

Έχω φτιάξει τρία κομματάκια, πιο πολύ σαν πείραμα, πιο πολύ για τη φάση του πράγματος. Μόνο το τελευταίο, το In Vain, στέκεται σαν κομμάτι, τα άλλα είναι συρραφές. Ίσως ο τίτλος του να είναι προφητικός... Βλέπετε δεν έχω αυταπάτες. Είτε είσαι αντικειμενικός είτε αυταπατάσαι με το χειρότερο δυνατό τρόπο. Νηστεία και μελέτη λοιπόν. Διατροφή μόνο με αγνό και ανόθευτο metal και μελέτη ταμπλατούρων και του μπούσουλα του Stetina και του Hamm... Γιατί αν κάποιος παγιδευτεί σε πέντε πραγματάκια που μπορεί να παίξει καταλήγει να επαναλαμβάνει σε απελπιστικό βαθμό τον εαυτό του, γράφοντας το ίδιο τραγούδι ξανά και ξανά... [ονόματα δεν λέμε, οικογένειες δε θίγουμε...]

Μέχρι τότε το project υφίσταται μόνο στη μαυρισμένη ψυχή αυτού του σεμνού και ταπεινού [και 3D] βλόγκερ.

ΥΓ. Τι παίζουν ρε οι Shadows Fall στο Threads Of Life; Πωωωωωω! Παπάδες! Απίστευτοι metal παίκτες. Α και δεν είναι "metalcore"...