Τέλος εποχής;

Μετά από πενήντα χρόνια έντονα αμφιλεγόμενης διακυβέρνησης, αυτή η εξίσου αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, ο Φιντέλ Κάστρο, παραδίδει την εξουσία. Μετά την απόλυτη και ξεδιάντροπη αποδοχή του άγριου καπιταλισμού από την Κίνα, η Κούβα έστεκε ως η τελευταία, εικονική φυσικά, κομουνιστική χώρα.

Δε ξέρω τι θα γράψει η ιστορία για αυτόν, όμως σίγουρα η σημαντικότερη στιγμή ήταν όταν η ανθρωπότητα είδε τον όλεθρο καταπρόσωπο, με τη γνωστή κρίση των σοβιετικών πυραύλων.

Διάβαζα ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του National Geographic, σχετικά με τη νοημοσύνη των λοιπών πλασμάτων, νοημοσύνη που όπως και κάθε άλλο εξελικτικό γνώρισμα της γήινης ζωής ενυπάρχει σε κάθε οργανισμό.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση δεν ήταν οι εντυπωσιακές επιδείξεις ολοκληρωμένης λογικής σκέψης διάφορων ειδών, αλλά ο παραλογισμός μερικών ψευτο-επιστημόνων, που συνήθως έχουν στον διδακτορικό τους τίτλο το συνθετικό ψυχολόγος. Οι κομπογιαννίτες αυτοί είναι τόσο κολλημένοι σε ακαδημαϊκούς, θεωρητικούς ορισμούς για το τι εστί νοημοσύνη, συνείδηση και συναίσθηση που προτιμούν να αλλάζουν αυτούς τους ορισμούς, παρά να παραδεχτούν το προφανές. Ότι ο άνθρωπος είναι ένα ακόμη από τα μυριάδες είδη αυτού του μικρού πλανήτη.

Όλοι είμαστε σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό βιολογικές μηχανές. Αυτό που μας διαφεύγει τελείως είναι ο λόγος που υπάρχουμε. Αν υπάρχει κάποιος. Γιατί θέλουμε τόσο πολύ να επιβιώσουμε, όσο και το μικρότερο έντομο και γιατί γνωρίζουμε στην πραγματικότητα τόσα λίγα για εμάς και τον κόσμο μας όσο και αυτό...

ΥΓ. Γιατί μόνο οι Έλληνες έχουν τη λεκτική διάκριση για το θάνατο ενός ανθρώπου και ενός άλλου πλάσματος; Πεθαίνει ο άνθρωπος, ψοφάει το ζώο. Πρόκειται για κάποια χριστιανική μαλακία όπου πιστεύεται ότι μόνο ο άνθρωπος έχει "ψυχή"; Μήπως είναι απλά μικροψυχία, βλακεία, αμορφωσιά και ηλιθιότητα; Όποιον ακούσω να το χρησιμοποιεί θα φάει ένα ωραίο ξέχεσμα. Προειδοποίησα.