Αργκό του Δημοσίου

Παρακάτω ακολουθεί η μετάφραση των συχνότερων φράσεων που χρησιμοποιούν οι Δημόσιοι υπάλληλοι και τα συνδικάτα τους.

Απεργία = Αργία. Χρησιμοποιώντας σαν δικαιολογία και ξεφτιλίζοντας στη διαδικασία το δικαίωμα κάθε εργαζομένου στον ιδιωτικό τομέα, ο όρος απεργία, για το Δημόσιο, σημαίνει ακόμη περισσότερες πληρωμένες αργίες. Δεν είναι τυχαίο ότι όταν ανακοινώνεται κάποια απεργία το Δημόσιο (και μόνο αυτό) συμμετέχει σύσσωμο κλείνοντας όλες τις υπηρεσίες. Ας θυμηθούμε και τους τρεις καθηγητές που τελικά είχαν απεργήσει όταν τα πανεπιστήμια ήταν κλειστά για μήνες...

Κοινό συμφέρον = Το τσιφλίκι μου. Οι Δημόσιοι υπάλληλοι πιστεύουν ότι οι υπηρεσίες στις οποίες "εργάζονται" τους ανήκουν εξ' ολοκλήρου και δια νόμου. Τις διαχειρίζονται ως μαγαζί τους, ξεχνώντας ότι τον λογαριασμό πληρώνει η εργαζόμενη κοινωνία.

Λαός = Μαλάκας. Ο λαός για τους Δημόσιους υπαλλήλους είναι ο ΜΑΛΑΚΑΣ. Αυτός που τους πληρώνει με άδικους φόρους. Το ανησυχητικό είναι ότι πολλοί δεν το καταλαβαίνουν και νομίζουν ότι τα προνόμια τους τα πληρώνει το κακό κεφάλαιο...

Κακό Κεφάλαιο = Πραγματική Αγορά εργασίας. Καθώς, όλως τυχαίως, οι περισσότεροι "ανήσυχοι" υπάλληλοι είναι και "αριστεροί" [άσχετο αν καταναλώνουν σαν "Αμερικανάκια"], ο όρος "κακό κεφάλαιο" αναφέρεται σε κάθε εργοδότη που απαιτεί κάποια υπευθυνότητα και παραγωγικότητα από το προσωπικό του, ενώ οι μισθοί κυμαίνονται σε αναμενόμενα χαμηλά επίπεδα λόγω της έλλειψης ανταγωνισμού και παραγωγικότητας της ελληνικής οικονομίας. Αναρωτιέμαι αν το γιγάντιο βαρίδι που λέγεται Δημόσιο έχει κάποιο ρόλο σε αυτό.

Δίκαιο του εργάτη = Να μην δουλέψω ποτέ. Δίκαιο του εργάτη. Μια κλασσική αριστερή ατάκα, που αδικαιολόγητα χρησιμοποιείται από τους Δημόσιους υπαλλήλους, καθώς ούτε εργάζονται, αλλά και ούτε έχουν συναίσθηση τι εστί "Εργάτης". Στην πραγματικότητα σημαίνει δικαίωμα του κάθε Έλληνα να διοριστεί στο Δημόσιο ώστε να τα ξύνει και να απομυζά τα ελάχιστα που κερδίζουν οι πραγματικοί εργάτες.

Αργία = +4 μέρες απουσία. Όποτε υπάρχει κάποια επίσημη αργία (ακόμη και αν είναι σχολική) οι Δημόσιοι υπάλληλοι είθισται να απουσιάζουν και τις λοιπές "δορυφορικές μέρες". Εδώ επίσης εξαργυρώνεται και ο πατριωτισμός τους, καθώς αξιοποιείται ο μπαλαντέρ "άδεια από τη σημαία".

Λειτουργός = Τρομοκράτης. Λειτουργούς θεωρούν τους εαυτούς τους. Αυτοί που απομυζούν τους φόρους, που ζητάνε περισσότερα προνόμια, που επιβαρύνουν οικονομικά τους άλλους εργαζομένους και τις επόμενες γενιές, που κατεβάζουν διακόπτες, που απαιτούν δωροδοκίες, που είναι ΑΝΙΚΑΝΟΙ και ΑΧΡΗΣΤΟΙ. Κάποιος που τρομοκρατεί την κοινωνία ζημιώνοντας την ποικιλοτρόπως και με ασύμμετρα μέσα είναι εξ' ορισμού τρομοκράτης.

Επιδόματα = ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ αυξήσεις κάτω από το τραπέζι. Να αναφερθώ στο "κίνητρο απόδοσης"; Στο επίδομα "λασπόλουτρου"; Στο επίδομα "κοίτα τους μαλάκες που αξιολογούνται για την εργασία τους"; Ο πλέον απαράδεκτος τρόπος που χρησιμοποιούν οι εκάστοτε κυβερνήσεις ώστε το 1,000,000 των τρομοκρατών να κάτσουν ήσυχα. Με μισθούς που με όλα τα άδικα [και τουλάχιστον αστεία] "επιδόματα" κινούνται πολύ πάνω από το μέσο όρο είναι να αναρωτιόμαστε γιατί υπάρχει πληθωρισμός;

Μονιμότητα = Ελευθέρας. Χωρίς αξιολόγηση, απαίτηση ευσυνειδησίας ή παραγωγικότητας, η "μονιμότητα" απλά παγιώνει τις παράλογες και ζημιογόνες συμπεριφορές και διεκδικήσεις ενός παρασιτικού τμήματος της Ελληνικής κοινωνίας. Να 'στε καλά...

Υγ. Σαν σωστός πολίτης πλήρωσα στην ώρα μου τα 55 ευρώ στη ΔΕΗ, που θα θρέψουν Δημοτικούς και Δημόσιους υπαλλήλους. Σαν αντάλλαγμα ανταμείφθηκα με μια ωραία τρίωρη διακοπή, 18.00-21.00, μόλις που είχα πιάσει την κιθάρα να παίξω τίποτα... Με λήστεψαν και είπα και ευχαριστώ...

Υγ2. Καλό ΣΚ.