Ashes To Ashes

Ένα ακόμη track του one-man project μου ανέβηκε για να μην το ακούσει κανένας :p

Είναι το πρώτο track με την Jackson και το πρώτο σε Drop C [πεσμένο ντο; :@] κούρδισμα, το οποίο και λάτρεψα.

Στα πρώτα κομμάτια ήμουν απλά χαρούμενος που μπορούσα να γράψω τα όργανα και να ακούγονται. Ήταν μια αποκάλυψη! Να μπορείς να φτιάχνεις ολόκληρα τραγούδια! Εξού και ο ήχος, όπως τον ακούω τώρα, είναι πανάθλιος! Clipping, ξεραΐλα, λάθος εντάσεις. Πρέπει να τα ξαναφτιάξω όλα! [και σε Drop C ρεεε!]:@

Καθώς προχωράς αρχίζεις να δίνεις σημασία στο παραμικρό. Στον τόνο, στην ισοστάθμιση, σε κάθε λαθάκι κτλ. Η ηχογράφηση είναι πολύ σημαντική άσκηση για να βελτιώσει κάποιος όχι μόνο το παίξιμο του και το timing, αλλά το αφτί του. Και αυτό γιατί μπορείς να ακούσεις ότι, βλακεία, παίζεις ξανά και ξανά και ξανά, μέχρι να το σιχαθείς και να αναφωνήσεις την απαραίτητη ατάκα "FUCK! I SUCK!"...

Οπότε ακόμη και αν δε γουστάρετε [να κάνετε] πως γράφετε τραγούδια, είναι χρήσιμο να ηχογραφήσετε το παίξιμο σας και να ακούσετε τι πραγματικά παίζετε ή αν... τον παίζετε :p

Δοκίμασα πολλά νέα πράγματα σε αυτό το κομμάτι, από presets που εξομοιώνουν τον ήχο των ENGL, αυτό το επιθετικό, κοφτερό "γάβγισμα" χωρίς βαβούρα, μέχρι impulses από V30s για την κιθάρα.

Διάβασα διάφορα για την μίξη metal κομματιών και πωρώθηκα και με αυτό τον τομέα. Πραγματικά είναι τόσες, μα τόσες πολλές οι μεταβλητές που μπορείς να ασχολείσαι ατελείωτες ώρες...

Κατάλαβα πως τα τύμπανα είναι πραγματικά η ραχοκοκαλιά του κομματιού και ότι το σωστό γέμισμα, στη σωστή στιγμή, είναι τόσο σημαντικό όσο και το καλύτερο riff.

Kατάλαβα και γιατί το μπάσο ακολουθεί τόσο πολύ την ρυθμική κιθάρα στη βαριά μουσική. Δεν είναι λόγω αποτυχημένων κιθαριστών που γίνανε μπασίστες [:p -- κλασική ηλιθιότητα], ούτε λόγω αδιαφορίας, ούτε γιατί δεν "ακούγεται" [πλάκα με κάνετε;]. Είναι πρώτα από όλα για μεγιστοποίηση του όγκου και δεύτερον γιατί σε αυτές τις ταχύτητες και με τόσο χαμηλές συχνότητες από τα βασικά καθαριστικά θέματα, οτιδήποτε άλλο απλά χάνεται.

Από την άλλη μου φαίνεται ανούσιο να προσπαθεί το μπάσο να ακολουθήσει τις δίκασες και τις κιθάρες στα tremolo picked μέρη, σε δέκατες έκτες ή και παραπάνω. Οι συχνότητες έχουν τόσο μεγάλο κύκλο που δεν προλαβαίνουν να ακουστούν. Στη μίση ταχύτητα είναι πολύ πιο μουσικό και δίνει σωστά τον χαμηλό θεμελιώδη τόνο, αντί να ακούγεται ένας αχταρμάς από fret buzz και κλάνγκα κλάνγκα. Α ναι. Η πένα είναι απαραίτητη αν θέλετε ευκρίνεια σε αυτά τα στυλ. :@

Μπορεί τα κομμάτια να είναι μαλακίες ή οτιδήποτε άλλο, αλλά αφού εγώ πορώνομαι και πάνω από όλα ΜΑΘΑΙΝΩ, ε είναι κάτι πολύ παραπάνω από την υποκειμενική γνώμη [ή την αδιαφορία] του καθενός...

Ashes to ashes, dust to dust, nothing shall remain...

ΥΓ1. Πήρα νέες χορδές για το μπάσο (D'Addario XL) και τι καλύτερος τρόπος για να τις στρώσω από το να ξαναγράψω τα μέρη του ;) Ανέβηκε.

ΥΓ2. Θα ξαναφτιάξω όλα τα προηγούμενα κομμάτια, με το νέο ήχο και σε drop C, όμως τα Nothing Left, The Line Is Drawn και Obscurity αποσύρονται. Κάποια μέρη τους ίσως βρουν το δρόμο τους σε νέα κομμάτια, απλά δε μου αρέσουν πια. Αλλά έπαιξαν και αυτά το ρόλο τους.

ΥΓ3. Καλό Πάσχα σε όλους!