Η αρκούδα

Σίγουρα όχι τυχαία, με την έναρξη των αγώνων ο Γεωργιανός πρόεδρος έπαιξε πουστιά και ενώ υποτίθεται ότι θα γίνονταν συνομιλίες με την πλευρά της Οσετίας αποφάσισε να μπουκάρει εντελώς επιπόλαια, πιστεύοντας ότι οι Αμερικανοί, που πίεσαν για την ένταξη τους στο ΝΑΤΟ, θα συνέβαλαν περισσότερο έμπρακτα από ότι μόνο με λόγια.

Φυσικά και κάτι τέτοιοι δεν έγινε και η Ρωσία έκανε ένα ωραίο rush και σοδόμισε τον Γεωργιανό στρατό. Όχι ότι υπήρχε σύγκριση δυνάμεων σε οποιοδήποτε επίπεδο. Οι άμαχοι πλήρωσαν και πάλι τα επικίνδυνα παιχνίδια των πολιτικών.

Όμως η Δύση είχε χεσμένη τη φωλιά της, καθώς άσκησε εξίσου ολοκληρωτική στρατιωτική ισχύ στην περίπτωση του Κοσσόβου και έτσι η διπλωματία της βρέθηκε αμήχανη και μουδιασμένη. Καθαρά αντικειμενικά, η Ρωσία είχε δίκαιο κίνητρο να επέμβει, αν και φυσικά δεν το έκανε αλτρουιστικά, αλλά για να εξυπηρετήσει τα γεωπολιτικά της συμφέροντα και να θυμίσει ποιος είναι ο μάγκας της περιοχής.

Για άλλη μια φορά η Αμερικανική διπλωματία της ομάδας του Μπους ήταν για κλάματα. Δηλώσεις όπως "Στον 21ο αιώνα μια χώρα δεν εισβάλει σε μια άλλη και δεν καταλύει την κυβέρνηση της" ενώ ο στρατός της είναι απλωμένος στο Ιράκ και το Αφγανιστάν δεν κάνουν και πολλά για να βελτιώσουν την εικόνα της ως μεγάλης υπεύθυνης δύναμης και υπέρμαχου της ελευθερίας...

Όπως φαίνεται η κατάσταση έληξε, όμως οι κυματισμοί αυτού του γεγονότος θα φανούν σε βάθος χρόνου...