Metal ΣΚ
Gojira - The Way Of All Flesh
Οι Γάλλοι Gojira είναι κάτι σαν τους Meshuggah, ή τους πιάνεις και τους λατρεύεις ή δεν καταλαβαίνεις τίποτα. Μετά το απίστευτο From Mars To Sirius επιστρέφουν με το νέο τους δίσκο [που ακόμη να μου ρθει, γαμώ την τρέλα μου!], ο οποίος κυκλοφορεί επίσημα στις 13 του μήνα [την τρισκατάρατη μέρα των γενεθλίων μου δηλαδή...].
Μετά από περίπου 1,000,000 ακροάσεις μπορώ να πω ότι είναι ο καλύτερος δίσκος για εμένα φέτος. Σκοτεινός και ώριμος, πραγματεύεται τον θάνατο, αλλά καθαρά φιλοσοφικά και όχι με κάποιον κιτς, b-movie τρόπο. Οι στίχοι είναι πραγματικά ποιητική φιλοσοφία. Και αν σας αρέσει τα τραγούδια να μιλάνε για πανηγύρια και χαρές μην δοκιμάσετε ΚΑΝ να τον ακούσετε. Οι στίχοι με τη μοναδική τραχιά φωνή του Joe, brutal αλλά πάντα αντιληπτή είναι το 50% του δίσκου και για εμένα αυτό σημαίνει πολλά.
Το άλλο 50% είναι αυτός ο αδυσώπητα ΒΑΡΥΣ ήχος, σήμα κατατεθέν τους πια. Σίγουρα death, αλλά και όχι ακριβώς. Έχει groove αλλά δεν είναι *core, έχει tremolo picked riffs αλλά δεν είναι ακριβώς death/black, έχει ατμοσφαιρικά κομμάτια άλλα δεν είναι gothic, είναι σε σημεία αργό αλλά όχι doom. Είναι ένας σκοτεινός, ογκώδης ήχος που δημιουργεί πραγματικά μια σχεδόν απόκοσμη ατμόσφαιρα, περισσότερο μυστηριακή παρά "τρομακτική". Α ναι και το Adoration For None με τον Randy των Lamb Of God τα κάνει όλα σμπαράλια.
ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΔΙΣΚΟΣ. ΦΕΡΤΕ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΩΡΑΑΑΑΑ!
Amon Amarth - Twilight Of The Thunder God
Όρε πούστη! Τι πώρωση είναι τούτη; Ομολογώ πως δεν είχα δώσει ιδιαίτερη προσοχή στις προηγούμενες δουλειές των Σουηδών. Αυτό το επικό/Viking στυλ δεν με πολυενδιαφέρει. Όμως εδώ έχουμε μια δισκάρα! Χαλαρά από τις καλύτερες φετινές κυκλοφορίες!
Τρομερά φωνητικά και τολμώ να πω όμορφες(!) μελωδίες, σχεδόν power σε σημεία. Αυτό δε σημαίνει πως στερείται παγανιστικής, επικής βαρβατίλας! Ακούστε το δυνατά και σύντομα το τετράγωνο σας θα οργανωθεί σε μια ετοιμοπόλεμη φυλή έτοιμη να λεηλατήσει και να βιάσει τις γυναίκες του απέναντι :@
Αυτή η βόρεια μυθολογία είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Θυμίζει και την Ελληνική και τόσες άλλες. Απορώ πάντως, μόνο αυτοί οι Ιουδαίοι κατάφεραν να γράψουν μυθολογίες τρίτης διαλογής;
Won't feel the breeze of my home shore
Nor see the lakes or winter snow
My hopeful dreams lie ripped and torn
Father, I die alone
I die alone!
Οι Γάλλοι Gojira είναι κάτι σαν τους Meshuggah, ή τους πιάνεις και τους λατρεύεις ή δεν καταλαβαίνεις τίποτα. Μετά το απίστευτο From Mars To Sirius επιστρέφουν με το νέο τους δίσκο [που ακόμη να μου ρθει, γαμώ την τρέλα μου!], ο οποίος κυκλοφορεί επίσημα στις 13 του μήνα [την τρισκατάρατη μέρα των γενεθλίων μου δηλαδή...].
Μετά από περίπου 1,000,000 ακροάσεις μπορώ να πω ότι είναι ο καλύτερος δίσκος για εμένα φέτος. Σκοτεινός και ώριμος, πραγματεύεται τον θάνατο, αλλά καθαρά φιλοσοφικά και όχι με κάποιον κιτς, b-movie τρόπο. Οι στίχοι είναι πραγματικά ποιητική φιλοσοφία. Και αν σας αρέσει τα τραγούδια να μιλάνε για πανηγύρια και χαρές μην δοκιμάσετε ΚΑΝ να τον ακούσετε. Οι στίχοι με τη μοναδική τραχιά φωνή του Joe, brutal αλλά πάντα αντιληπτή είναι το 50% του δίσκου και για εμένα αυτό σημαίνει πολλά.
Το άλλο 50% είναι αυτός ο αδυσώπητα ΒΑΡΥΣ ήχος, σήμα κατατεθέν τους πια. Σίγουρα death, αλλά και όχι ακριβώς. Έχει groove αλλά δεν είναι *core, έχει tremolo picked riffs αλλά δεν είναι ακριβώς death/black, έχει ατμοσφαιρικά κομμάτια άλλα δεν είναι gothic, είναι σε σημεία αργό αλλά όχι doom. Είναι ένας σκοτεινός, ογκώδης ήχος που δημιουργεί πραγματικά μια σχεδόν απόκοσμη ατμόσφαιρα, περισσότερο μυστηριακή παρά "τρομακτική". Α ναι και το Adoration For None με τον Randy των Lamb Of God τα κάνει όλα σμπαράλια.
ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΔΙΣΚΟΣ. ΦΕΡΤΕ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΩΡΑΑΑΑΑ!
Amon Amarth - Twilight Of The Thunder God
Όρε πούστη! Τι πώρωση είναι τούτη; Ομολογώ πως δεν είχα δώσει ιδιαίτερη προσοχή στις προηγούμενες δουλειές των Σουηδών. Αυτό το επικό/Viking στυλ δεν με πολυενδιαφέρει. Όμως εδώ έχουμε μια δισκάρα! Χαλαρά από τις καλύτερες φετινές κυκλοφορίες!
Τρομερά φωνητικά και τολμώ να πω όμορφες(!) μελωδίες, σχεδόν power σε σημεία. Αυτό δε σημαίνει πως στερείται παγανιστικής, επικής βαρβατίλας! Ακούστε το δυνατά και σύντομα το τετράγωνο σας θα οργανωθεί σε μια ετοιμοπόλεμη φυλή έτοιμη να λεηλατήσει και να βιάσει τις γυναίκες του απέναντι :@
Αυτή η βόρεια μυθολογία είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Θυμίζει και την Ελληνική και τόσες άλλες. Απορώ πάντως, μόνο αυτοί οι Ιουδαίοι κατάφεραν να γράψουν μυθολογίες τρίτης διαλογής;
Won't feel the breeze of my home shore
Nor see the lakes or winter snow
My hopeful dreams lie ripped and torn
Father, I die alone
I die alone!
Το γυρίσαμε στο viking metal? Άντε και στο παγανιστικό σε λίγο. O τελευταίος δίσκος τους ήταν το ντεμπούτο τους από το 1998, που όντως ήταν καλό. Άντε να δούμε και αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήgamatoi oi molis prwtovgike o diskos ton kateyasa
ΑπάντησηΔιαγραφή