Το "δώρο" της αυτοσυνείδησης...
Έχει λίγο καιρό που τελείωσα το Dragons Of Eden του Sagan. Είναι ένα παλαιό σχετικά βιβλίο, αλλά διατηρεί αυτή τη γοητευτική διατύπωση πολύ ενδιαφερουσών ιδεών που τον χαρακτήριζαν.Το βιβλίο αφορά την εξέλιξη του ανθρώπινου εγκεφάλου και κατά συνέπεια του ίδιου του ανθρώπου και του ανθρώπινου είδους στο σύνολο του.
Ένα σημείο του βιβλίου με έχει στοιχειώσει... Συγκρίνοντας το βαθμό αυτοσυνείδησης άλλων ειδών σε σχέση με εμάς, διερωτάται αν αυτό που νιώθουν ως ύπαρξη είναι, ίσως, μια φευγαλέα, θολή αίσθηση του εαυτού τους, όπως νιώθουμε εμείς τον εαυτό μας στα όνειρα μας...
Θα αντάλλαζα ευχαρίστως το "δώρο" της αυτοσυννείδης, την κατάρα του να σκέφτεσαι και να νιώθεις πόνο και οργή. Θα αντάλλαζα αυτή τη θλιβερή πραγματικότητα του ανθρώπινου είδους για να πλανώμαι στους ανέμους των μεγάλων ωκεανών σαν σε ένα όνειρο...
I'm riding free
ΑπάντησηΔιαγραφήRiding free with the wind
Free as an eagle
Proud as a king
Δεν είναι μόνο πόνος και οργή η αυτοσυνείδηση. Είναι και τόσα άλλα συναισθήματα
Τα συναισθήματα που φαντάζομαι ότι αναφέρεις είναι λίγο πολύ κοινά, για τα επαρκώς πολύπλοκα πλάσματα, καθώς είναι αποτέλεσμα χημικών διεργασιών στον εγκέφαλο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι βιοχημεία των ανώτερων οργανισμών είναι εντυπωσιακά παρόμοια...
Η αυτοσυνείδηση είναι η γνώση του θανάτου, είναι η γνώση της αποτυχίας και είναι η γνώση ότι ζούμε με ένα υποθηκευμένο μέλλον...
Καλά υπάρχουν και ωραία πράγματα δε λέω, αλλά δεν ξέρω προς τα που γέρνει η ζυγαριά...