Manowar της... παραλίας

Είχα πολύ καιρό να πάω σε θάλασσα και δη στη θάλασσα που ήταν η βάση των παιδικών μου καλοκαιριών και ομολογώ πως έπαθα ένα πολιτισμικό σοκ.

Κάποτε ολόκληρες οικογένειες/παρέες κατέβαιναν στην παραλία σαν μια αγέλη άγριων ζώων αποφασισμένοι να βρουν, να κατακτήσουν [μπήγοντας την ομπρέλα] και να διατηρήσουν [πιθανώς ουρώντας; :@] μια περιοχή άμμου, το δικό τους αποκλειστικό παράθυρο στην θάλασσα.

Αυτή η λεπτή ισορροπία διαταράχτηκε από την έλευση του μπιτσόμπαρου. Έτοιμες ξαπλώστρες και ομπρέλες των δύο ατόμων και άγρυπνοι μπίτσαρχοι να κατανέμουν τον κόσμο κατά το δοκούν. Πότε και με τι καθεστώς "ιδιωτικοποιήθηκαν" οι παραλίες; Στην Ελλάδα είμαστε, τι ρωτάω...

Το δεύτερο σοκ ήταν η διαπίστωση ότι πλέον το τατουάζ είναι trendy. Δεν έχω ξαναδεί τόσα πολλά τατουάζ! Οι βελόνες στα τατουατζίδικα θα έχουν πάρει φωτιά! Το τατουάζ ποτέ δεν είχε σχέση με τον ναρκισσισμό. Ήταν κάτι εντελώς προσωπικό. Τώρα όμως πάει και αυτό. Ένα τατουάζ ίσον κανένα :@ Αν δεν γεμίσεις έναν ολόκληρο χέρι, τουλάχιστον, θα είσαι ένας ακόμη trendy παπάρας που του είπαν ότι το tribal στον κώλο είναι καλή ιδέα...

Τέλος ποιος είπε ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 ήταν μια χαμένη ευκαιρία για την Ελλάδα; Εγώ διαπίστωσα ότι τα ιδεώδη του ελληνικού αθλητισμού και κυρίως τα ευγενή "συμπληρώματα διατροφής" βρίσκουν μεγάλης αποδοχής! Σοβαρά τώρα, τόσοι φουσκωτοί σε τόσο λίγο χώρο ούτε στην Καλιφόρνια να ήμασταν... :@

Ο πολύχρωμος μικρόκοσμος που ήταν κάθε ομπρέλα εξελίχθηκε σε ένα ατελείωτο περιοδικό life style... Oh pateeeraaa... Oh kallikrateia of my childhood where are thou?

ΥΓ. Το οφθαλμόλουτρο καλοοοοοοοοοοοό! Εύγε στας κορασίδας! :p