Αλλοφροσύνη

Το ασφαλιστικό είναι, ίσως, το πιο κρίσιμο ζήτημα που πρέπει ΑΜΕΣΑ να λυθεί. Αφορά κάθε Έλληνα πολίτη. Φυσικά, η αντίδραση της ελληνικής αυτοαποκαλούμενης αριστεράς [δεν είναι σύγχρονη αριστερά οι Σταλινιστές] είναι ενστικτώδης. Άρνηση, καταγγελία, ξύλο. Όλα καλά, η ιδεολογική φτώχεια που καλύπτεται με ξύλινη ρητορική είναι και αυτή θεμιτή μέσα σε μια Δημοκρατία.

Αυτό που δεν είναι θεμιτό είναι μια ομάδα από μπράβους και τραμπούκους να δρουν ανεξέλεγκτα. Όταν αυτή η ομάδα κρούσης, που αποκαλείται ΠΑΜΕ, εμποδίζει θεσμοθετημένους φορείς από το να κάνουν τη δουλειά τους, τότε πρέπει απλά να συλλαμβάνονται. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ σε αυτή τη γαμημένη χώρα ο ΚΑΘΕΝΑΣ να κάνει ΟΤΙ του κατέβει χωρίς τις παραμικρές κυρώσεις...

Όμως, ούτως ή άλλως,ήδη τα πράγματα μοιάζουν με μια παράσταση που έχουμε ξαναδεί. Βλέπετε δεν είναι μόνο οι ιδεολογικές αγκυλώσεις το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ότι οι οποιοσδήποτε αλλαγές θίγουν "ώριμα" δικαιώματα, για το οποία τόσα παρασκηνιακά παιχνίδια επιρροής χρειάστηκε να παιχτούν. Που πάει αυτός ο λογαριασμός; Μα στους νέους. Στα επόμενα δέκα χρόνια ο αριθμός των συνταξιούχων θα τριπλασιαστεί. Το κόστος θα είναι δυσβάσταχτο. Οι εισφορές που πληρώνουμε και σακατεύουν το πραγματικό μας εισόδημα είναι σχεδόν εξωπραγματικές. Για να συντηρούμε ένα άχρηστο σύστημα υγείας και ένα χρεοκοπημένο σύστημα ασφάλισης.

Ευτυχώς που υπάρχει κοινωνική αλληλεγγύη, όπως για παράδειγμα οι γυναίκες εργαζόμενοι του δημοσίου που δεν δέχονται να κοπούν τα ελληνικά συνταξιοδοτικά τους προνόμια, γιατί έχουν να ... να... να βλέπουν πρωινάδικα; Ίσως να το κάνουν γιατί πρέπει να φροντίσουν τα παιδιά τους(;) στέλνοντας τους τον λογαριασμό...

Μπροστά μας έχουμε την ύστατη ευκαιρία να διορθώσουμε τα διαρθρωτικά προβλήματα σε υγεία, ασφάλιση, οικονομία και παιδεία. Μου διαφεύγει πως είναι δυνατόν κάποιος να μην αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα της κατάστασης και να επιμένει, εντελώς εγωιστικά και εγκληματικά κοντόφθαλμα, να βλέπει τα πράγματα από τη δικιά του σκοπιά και μόνο.

Επιτέλους ή σε αυτή τη γαμημένη χώρα θα μάθουμε να ζούμε σαν μια οργανωμένη, ευνομούμενη κοινωνία ΥΠΕΥΘΥΝΩΝ πολιτών ή να το κλείσουμε το μπουρδέλο...