Το σημείο χωρίς επιστροφή

Τα μέτρα που ανακοινώθηκαν σήμερα δεν θα μπορούσαν παρά να προκαλούν, στην καλύτερη περίπτωση, μούδιασμα και απαισιοδοξία. Έχω γράψει δεκάδες post για τι πιστεύω ότι μας οδήγησε, αναπόφευκτα, εδώ [και μάλλον μόνο εχθρούς θα έχω δημιουργήσει] και θα έχετε βαρεθεί να ακούτε αναλύσεις και ρεπορτάζ.

Μερικά σχόλια μόνο...

Το ΔΝΤ δεν ήρθε μόνο του. Δεν έκαναν απόβαση οι πεζοναύτες του για να πατήσουν την Ελλάδα. Εμείς το φέραμε χάρη σε 3 δεκαετίες ασύστολης σπατάλης που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία.

Τέρμα λοιπόν στη δωρεάν επαναστατικότητα. Όποιος έχει άλλη άμεση λύση να βγει να την πει. Και όχι, οι ιστορικά αποτυχημένες ιδεολογίες και ο Στάλιν δεν μετράνε. Μας αρέσει ο τρόπος ζωής που προάγει το παγκόσμιο οικονομικού μοντέλο; Μην απαντάτε. Τα πανάκριβα αυτοκίνητα, τα μπουζούκια, και τα Κάλβιν Κλάιν μιλάνε από μόνα τους. Οπότε τέρμα στην ανέξοδη αντιφατικότητα του αριστερού στην ιδεολογία, αλλά καπιταλιστή στο βιός του.

Τα μέτρα αφορούν τη δημοσιονομική εξυγίανση. Τους αριθμούς. Με αυτές τις μειώσεις και αυτές τις αυξήσεις το κράτος κερδίζει τόσα δις. ευρώ. Πολύ ωραία. Το μεγάλο στοίχημα είναι ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ αυτά τα χρήματα. Γιατί αν ακολουθηθεί το μοντέλο όπου τα χρήματα απλά φεύγουν σε μια πελώρια μαύρη τρύπα, τότε όχι απλά δεν θα έχουμε πετύχει τίποτα, αλλά θα έχουμε καταστρέψει μια και καλή τη χώρα.

Δεύτερο μεγάλο στοίχημα είναι η ΕΦΑΡΜΟΓΗ των νόμων. Αν συνεχιστεί το καθολικό καθεστώς ανομίας, τότε η οργή που φουντώνει και που φέρνει την κοινωνία σε σημείο βρασμού θα οδηγήσει σε έκρηξη. Και τότε θα βρέξει επί δικαίων και αδίκων. Πολλοί πρέπει να τιμωρηθούν ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΚΑ.

Τρίτον. Η πτώση των εισοδημάτων θα πρέπει να συμπιέσει τις τιμές. Αυτό λέει η οικονομική θεωρεία, η οποία όμως δεν λειτουργεί στην Ελλάδα. Αν δεν πέσουν οι τιμές τότε η ύφεση θα είναι τρομακτική.

Τέταρτον. Πρέπει επιτέλους να περιοριστούν οι αμυντικές δαπάνες. Δεν είναι δυνατόν να κόβουμε συντάξεις για να εξοικονομηθούν 1δισ ευρώ και να φεύγουν ασύλληπτα ποσά σε ΜΙΖΕΣ για χαλασμένα υποβρύχια και άρματα χωρίς θωράκιση...

Προσωπικά είμαι απαισιόδοξος. Είναι τόσο εκτεταμένες οι στρεβλώσεις ολόκληρης της κοινωνίας μας που είναι σχεδόν αδύνατον να βγούμε αλώβητοι και πόσο μάλλον καλύτεροι από αυτή τη δοκιμασία.

Και κάτι τελευταίο. Δεν είναι ευχάριστο να μειώνεται ο μισθός κανενός, ειδικά όταν είναι σχετικά χαμηλός. Καταλαβαίνω ότι πολλοί στο δημόσιο κάνουν έναν μακροχρόνιο προγραμματισμό καθώς διαθέτουν το καθεστώς της μονιμότητας. Παρόλα αυτά, ας αναλογιστούν τώρα τη θέση των υπόλοιπων στον ιδιωτικό τομέα που νομοτελειακά θα χάσουν την εργασία τους στις χειρότερες δυνατές συνθήκες.

Ας το αναλογιστούν και ας φερθούν, για πρώτη ίσως φορά, ως ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΙ και ας επιτελέσουν το έργο τους. Από τη στιγμή που κανείς δε θέλει να απαλλαγεί από τους αργόμισθους [κάθε μισθολογικής βαθμίδας] οι μισθοί περικόπτονται μαζικά και άδικα.

Και όσοι πάνε να πουν ότι μιλάω από κάποια ασφάλεια να αναφέρω ότι ο γράφων πάει από βδομάδα στο ταμείο Ανεργίας. Αυτά. Καλό κουράγιο.