Lost it

Αν δεν έχετε δει ακόμη το φινάλε μη διαβάζετε. Επικά SPOILERS.

Θα μπω κατευθείαν στο ζουμί. Μου άρεσε το τέλος του Lost; Ναι. Με ικανοποίησε; Όχι, ήταν ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ. Εντάξει ακούγεται αντιφατικό, αλλά δεν είναι.

Μετά από έξι σεζόν απίστευτων πλοκών, μυστηρίων, ανατροπών και κόντρα ανατροπών οι σεναριογράφοι έγραψαν τους εαυτούς τους σε μια γωνία από την οποία δεν μπορούσαν να ξεφύγουν. Τα απογοητευτικά και μπερδεμένα τελευταία επεισόδια το μαρτυρούσαν.

Οπότε πως κλείνεις μια ιστορία που την έφτιαχνες καθώς προχωρούσες, με μόνο σκοπό να κρατάς το ενδιαφέρον των θεατών με φτηνά, όπως αποδεικνύεται, ταχυδακτυλουργικά [σοβαρά τώρα.Το νησί έχει ΤΑΠΑ; ΑΛΗΘΕΙΑ; ΕΛΕΟΣ!]; Μα απλά δεν απαντάς ΣΕ ΚΑΜΙΑ ερώτηση και τα αφήνεις όλα στον αέρα με τη δικαιολογία ότι δεν ήταν για το νησί ή για τη Dharma ή για οτιδήποτε άλλο η ιστορία, αλλά μόνο για τους χαρακτήρες και εγώ δεν ξέρω γιατί άλλο. Για την αγάπη, για το θάνατο, για καθετί δηλαδή που δεν μπορεί να απαντηθεί και πάντα μας συγκινεί και μας προβληματίζει.

Έτσι οι σεναριογράφοι παίξανε το χαρτί της συγκίνησης [ως και λυπημένο σκύλο βάλανε στο τέλος!]. Και εντάξει, προφανώς οι τελευταίες σκηνές ήταν δυνατές και ωραίες και η μουσική αρμόζουσα και για δες συναντήθηκαν όλοι μαζί για να προχωρήσουν μετά το θάνατο και άλλα τέτοια που έχουμε δει δεκάδες φορές. Ζήσανε και πέθαναν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.

Όμορφο και συγκινητικό λοιπόν το τέλος. Αλλά δεν ήταν αυτό που σου πουλούσαν σαν θεατή. Ήταν όλα τα μυστήρια, γιατί αν ήθελα να δω μια μεταφυσική ιστορία θα έβλεπα μερικές από τις δεκάδες ταινίες που το έχουν κάνει ΠΟΛΥ, ΠΟΛΥ καλύτερα και βγάζοντας και νόημα στη διάρκεια τους...

Τελική μου γνώμη; Σαν το τέλος μια ιστορίας που παρουσιαζόταν σαν κάτι άλλο ήταν απαράδεκτο. Ήταν μια διαφυγή από τα σεναριακά αδιέξοδα με έναν συναισθηματικό αντιπερισπασμό. Δεκάδες υποπλοκές απλά αγνοήθηκαν, τα κίνητρα κεντρικών χαρακτήρων έμειναν να φαντάζουν πια ανύπαρκτα και γενικά τόσες ανατροπές για μια ιστορία που καταλήγει να γαντζώνεται από τις μεταφυσικές μας ανησυχίες είναι δείγμα κακής σεναριογραφίας.

Μοιάζει να είναι η κατάρα των μοντέρνων σειρών με συνεχιζόμενη πλοκή. Οι σεναριογράφοι δεν έχουν την έμπνευση ή την ικανότητα να συντηρήσουν μια ιστορία με συνοχή και δημιουργούν ένα περίπλοκο κουβάρι απλά και μόνο για να κρύβουν το γεγονός ότι η ραχοκοκαλιά της ιστορίας είναι ανύπαρκτη.

Ίσως πια να μην υπάρχουν οι μεγάλοι παραμυθάδες, που να μπορούν να πουν μια πραγματικά ωραία ιστορία χωρίς να χαθούν οι ίδιοι μέσα σε αυτή...

ΥΓ. Α ναι, ξέχασα το άλλο highlight! Kate! Σλουρπ... σάλια παντού :o 
ΥΓ2. Αύριο τελειώνει και το 24. Ο Bauer δε χρειάζεται αγάπη. Μόνο το SIG P229 και god_mode 1