Η υστερία του γραφειοκράτη

Παρακολουθώντας τα γεγονότα τις τελευταίες μέρες γίνεται ολοένα και πιο προφανές ότι στην Ευρώπη έχει αρχίσει να εξαπλώνεται μια γραφειοκρατική υστερία χωρίς προηγούμενο. Μια δογματική προσήλωση στη δημοσιονομική ορθοδοξία, ένας πανικός για να ευημερήσουν οι αριθμοί αδιαφορόντας για το κόστος στην κοινωνία.

Δε μιλάω φυσικά υπέρ ενός νεοελληνικού μοντέλου διακυβέρνησης με ατελείωτα δανεικά, χωρίς στόχους και με διαρθρωτική διαφθορά και αναποτελεσματικότητα, απλά μιλάω για ένα μοντέλο διακυβέρνησης που θέτει προτεραιότητες και προτεραιότητα κάθε κράτους θα πρέπει να είναι οι πολίτες του.

Όταν ακούω ότι η Γερμανία, μια τεράστια βιομηχανική δύναμη και μια πηγή παραγωγής γνώσης και πλούτου, σκέφτεται περικοπές των παροχών της σε ανέργους ή γονείς αναρωτιέμαι ποιον επιτέλους έχουν ταχθεί να υπηρετούν οι πολιτικοί.

Έχουμε περάσει από τη χρήση ενός οικονομικού συστήματος ως απλού μέσου οργάνωσης της παραγωγής μιας κοινωνίας, ενός κράτους, στην αναγωγή του σε απόλυτο ρυθμιστή των πάντων. Αν όμως μερικά νούμερα ή εξισώσεις αρκούσαν για την εύρυθμη λειτουργία του δυτικού κόσμου, τότε δεν θα χρειαζόμασταν την πολιτική. Την πολιτική σαν μια δραστηριότητα ελέγχου και δρομολόγησης εξελίξεων, όχι σαν μια μηχανική εργασία προσαρμογής δεικτών σε κάποια ιδεατά επίπεδα.

Αυτό που ζούμε σήμερα είναι η απαξία της πολιτικής και κατά συνέπεια της δημοκρατίας σε παγκόσμιο επίπεδο, όχι μόνο λόγω διαφθοράς ή ανικανότητας, αλλά λόγω μιας υστερικής προσήλωσης των διοικούντων σε ατελείωτες γραφειοκρατικές διαδικασίες, εντελώς αποκομμένες από τις ανάγκες αλλά και από το πνεύμα τις εποχής.

Ο εθισμός του κόσμου στην επίπλαστη ευημερία που δημιούργησαν οι οικονομικές φούσκες, προϊόν με τη σειρά τους των βιρτουόζων του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού, που δρούσαν και δρουν ανεξέλεγκτα λόγω της δειλίας και της δουλοπρέπειας των πολιτικών και της ατέρμονης γραφειοκρατικής κωλυσιεργίας τους, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ως ένας δείκτης που πρέπει να εξορθολογιστεί με μερικά bullet points. Δεν είναι δυνατόν να λειτουργούν έτσι τα κράτη μας, υποταγμένα στα δόγματα ενός εκτροχιασμένου οικονομικού συστήματος.

Ναι η βιτρίνα έσπασε. Πλέον βλέπουμε ότι ζούσαμε πέρα από τις δυνατότητες μας. Αλλά αυτό περισσότερο από οτιδήποτε δείχνει το έλλειμμα πολιτικής. Το σύστημα υπάρχει για να μας υπηρετεί. Είναι ένα μέσο οργάνωσης, μια σύμβαση. Δε σημαίνει τίποτα.

Οι νερόβραστοι, κενοί, δειλοί, ανάξιοι, ανέντιμοι και ανίκανοι πολιτικοί μας, σε παγκόσμιο επίπεδο, πρέπει επιτέλους να τιμήσουν την εξουσία που τους δόθηκε από τον κόσμο, πρέπει να τιμήσουν τις αρχές στις οποίες βασίζεται η Δημοκρατία και όχι να γίνουν οι τιμητές ενός χρηματοπιστωτικού συστήματος που κραδαίνει τεράστια ισχύ και πλούτο ανύπαρκτο. Διαφορετικά δεν υπηρετούν το λειτούργημα τους. Διαφορετικά είναι προδότες και ως τέτοιοι πρέπει να αντιμετωπιστούν.