No man's land

Πάει και το καλοκαίρι του 2010 αφήνοντας πίσω ωραίες αναμνήσεις, ανεργία και μπόλικη, ασύστολη, επική κάψα! :@

Όσο και αν προσπαθώ δεν μπορώ να θυμηθώ πως διάολο αντέχαμε μικροί να ζούμε στην πόλη, όχι μόνο χωρίς κλιματιστικό, αλλά χωρίς καν ανεμιστήρα! :@ Ίσως με τα χρόνια, την καταστροφή του Σέιχ Σου, την μόλυνση και την απόλυτη τσιμεντοποίηση το μικροκλίμα της Θεσσαλονίκης να έχει γίνει τόσο ανυπόφορο, ίσως πάλι ή να ήμασταν στα "χωριά" ή να μην μας ένοιαζε τόσο. Όπως και να έχει υπάρχουν μέρες που απλά δεν παλεύεται... Τρομερή υγρασία και το γκριλ της ασφάλτου να σου ψήνουν το μυαλό :@

Φτάνει πια! Bring the rain!

2 σχόλια:

  1. Ρε φίλε πραγματικά, ούτ' εγώ θυμάμαι πώς την πάλευα παλιότερα. Βέβαια μιλάω για Ξάνθη που μάλλον δεν ήταν τόσο ζόρικα. Αν και νομίζω το 87 που γεννήθηκα πρέπει να είχε κάνει το χειρότερο καύσωνα έβερ... Κατά τ' άλλα δε θυμάμαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το 87 ήταν επικό, σαν όλα τα 80s. Τίποτα δεν γίνεται πια όπως στα 80s :o

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Από το Blogger.