Σκέψεις MMXI
Το ταπεινό τούτο ιστολόγιο δεν έχει ανανεωθεί εδώ και μερικές μέρες και αν και είχα μισογράψει μερικά post τα έστειλα στην ψηφιακή λήθη. Δεν ξέρω αν ήταν απλά η κακή διάθεση που έχω τον τελευταίο καιρό ή το γεγονός ότι δεν ξέρω πια για τι έχει νόημα να μιλάει κανείς.
Είναι τόσος πολύς ο θόρυβος τους συστήματος, που οι περισσότεροι απλά είναι ικανοποιημένοι στο να αφοσιώνονται στον μικρόκοσμο τους και ίσως και να πράττουν ορθά. Πολλές φορές νιώθω ότι θα είμαι τόσο γραφικός αν πω αυτά που πραγματικά σκέφτομαι που προτιμώ να σιωπώ. Εξάλλου δε φαίνεται να ενδιαφέρουν και κανέναν οπότε... Ζήτω ο άκρατος υλισμός μας, η έμμισθη δουλεία μας, η κουλτούρα της άφθονης έλλειψης, της αποβλάκωσης και της απάθειας. Ζήτω στη γενιά μας που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο αλλά είναι πολύ οκνηρή και φοβισμένη από ανύπαρκτα σκιάχτρα για να το κάνει. Ζήτω στους σκλάβους του συστήματος... Ζήτω σε όλους μας...
Κάποτε πρέπει να αποφασίσω ότι στο δωμάτιο 101 είναι η μοναδική αλήθεια, ίσως τότε γίνω αυτό που η φαιδρή κοινωνία μας αποκαλεί "ευτυχισμένος"...
Υγ. Για να κλείσω σε έναν διαφορετικό τόνο, αν σαν ενδιαφέρει να ακούσετε έναν πρωτότυπο δίσκο, δώστε μια ευκαιρία στο νέο ορχηστρικό άλμπουμ του Keith Merrow το Awaken The Stone King. Είναι εξαιρετικός, όχι μόνο γιατί είναι φτιαγμένος εξολοκλήρου από τον ίδιο, αλλά ακόμη περισσότερο γιατί έχει ένα τόσο ιδιαίτερο στυλ, έναν ξεχωριστό ήχο και αυτό είναι και η επιτομή της καλλιτεχνικής αξίας.
Ένας κολλητός που είναι για ένα χρόνο Σουηδία, μου λέει κάτι πράγματα για τον κόσμο εκεί... Το ακριβώς αντίθετο δηλαδή με μας και τη νοοτροπία μας. Ειδικά τώρα που έχουμε ένα σωρό προβλήματα, ναι μεν θ' αφοσιωθούμε στον εαυτό μας, αλλά χρειάζεται και συνεργασία γιατί ολομόναχος πόσα ν' αλλάξεις;
ΑπάντησηΔιαγραφή