Το κουτί με τα σκουλήκια

Όταν άρχισα να ηχογραφώ για την πλάκα μου ήμουν χαρούμενος μόνο που μπορούσα να ακούω τις βλακείες μου. Δεν με ένοιαζε αν το ταμπούρο είχε αρκετό σώμα στα 200Hz ή αν οι κιθάρες ακούγονταν ένρινες εκεί στα 500Hz, ούτε αν η μπότα έχει αυτό το κλάτς κοντά στα 8Khz.

Δεν με ένοιαζε αν είχα ανοίξει χώρο στο μπάσο για να αγκαλιάζει τις κιθάρες, ούτε αν τα πιάτα είχαν high pass φίλτρο. Δεν ήξερα ότι ο compressor θέλει 30ms attack και 100ms release με το κατώφλι στα -20dB για να αρχίσει να κάνει ποπ το ταμπούρο...

Ούτε με ένοιαζε να κάνω ένα καταπληκτικό chain από amp sims και εφέ για τον τιτάνιο ρυθμικό ήχο. Και μόνο που έβρισκα ένα νέο riff μου έφτανε...

Αλλά δυστυχώς η ενασχόληση με την πιο "τεχνική" μεριά αυτού του χόμπι είναι ένα κουτί με σκουλήκια... Ενώ είναι ωραίο να έχεις εξασκήσει το αφτί σου και να μπορείς να προσέχεις κάθε λεπτομέρεια στη μουσική που ακούς, μερικές φορές φτάνεις στο σημείο να γίνεσαι τόσο αναλυτικός που να σου χαλάει τη διασκέδαση της απλής ακρόασης.

Χα! Το tom fill δεν ξεχωρίζει καλά σε αυτό το σημείο! Μα γιατί είναι τα τύμπανα τόσο χαμηλά; Πώπω! Αυτό ο κάθαρος ήχος από τους active EMGs μάλλον θα με σώσει...

Σε αυτή τη φάση βρίσκομαι λοιπόν και το ταπεινό Faded Line project έχει βαλτώσει μαζί μου στο audio μηχανιλίκι :/

Η ιδέα ήταν να ξεκινήσω το Torn Assunder και να το βγάλω σε δυο δόσεις. Αλλά αφού δαμάσω τα τύμπανα μάλλον θα πέσει επανηχογράφηση του Contemplating Oblivion πιθανόν με νέα μαγνητάκια, κάποια στοιχεία που θέλω να προσθέσω και ένα, δύο ακόμη κομμάτια ;)

Οπότε δεν ψόφησε ακόμη το project! Είναι στα ηχητικά χαρακώματα!

Υγ. Αν ξανακούσω άλλη μια φορά τα κομμάτια θα τα σβήσω! Χαχαχα! :@