Σκόρπιες σκέψεις XIV

Bushido - Ο τρόπος του πολεμιστή
Αν έδειξε κάτι η Ιαπωνία στον υπόλοιπο κόσμο, είναι πως αντιμετωπίζει μια συντεταγμένη χώρα ένα καταστροφικό γεγονός τέτοιας κλίμακας όπως ο σεισμός που την έπληξε. Χωρίς πανικό, χωρίς μελόδραμα και πάνω από όλα χωρίς χάος. Αρκεί να αντιπαραβάλουμε τι έγινε στην Ινδονησία και την Αϊτή, αλλά ακόμη και μέσα στις ίδιες τις ΗΠΑ με τον τυφώνα Κατρίνα. Όμως αυτή είναι η καθοριστική συμβολή ενός πολιτισμού που βασίζεται στην συλλογικότητα και την πειθαρχεία.

Εκεί που τα πράγματα δεν πήγαν καλά ήταν με το πυρηνικό εργοστάσιο της Φουκουσίμα. Η εταιρεία στην προσπάθεια της να περισώσει ότι μπορούσε υπερεκτίμησε τις δυνατότητες της, έδινε αντικρουόμενες πληροφορίες και έφτασε ένα σκαλί πριν την ολική απώλεια ελέγχου της κατάστασης. Ακόμη και σήμερα κανείς δεν ξέρει ακριβώς τι συμβαίνει εκεί, ούτε αν έχει αποσοβηθεί ο κίνδυνος της τήξης των αντιδραστήρων [που αποφασίστηκε να μην επαναλειτουργήσουν]. Μάλλον το έχει η μοίρα τους να έρχονται πρόσωπο με πρόσωπο με τον Gojjira της πυρηνικής ενέργειας...

Αυγή της Οδύσσειας
Ακόμη ένας βλακώδης τίτλος, λες και βγαλμένος από καμία ταινία δράσης τρίτης διαλογής του Χόλιγουντ, για τη μη-πολεμική-μη-επιχείρηση-επιβολής ζώνης απαγόρευσης πτήσεων-αλλά και βομβαρδισμού άλλων στόχων-μην μας ζορίζετε δεν ξέρουμε πως να το αποκαλέσουμε. Ο πιο πετυχημένος τίτλος που άκουσα ήταν "turd sandwitch" και προερχόταν από έναν σύμβουλο του νομπελίστα ειρήνης Ομπάμα, του πιο νερόβραστου προέδρου στην ιστορία.

Δε δίνω δεκάρα για τον Καντάφι. Είναι ένας γλοιώδης εγωμανής πορνόγερος. Το τέλειο πρότυπο των "σοσιαλιστών" φίλων του Α.Παπανδρέου δηλαδή. Απλά η επέμβαση είναι άκυρη και πρόχειρη σε τόσα επίπεδα που κάνει τις "εκδρομές" του Μπους να μοιάζουν με τακτικά αριστουργήματα.

Καταρχήν δεν μπορούν καν να αποφασίσουν για την τακτική φύση της επιχείρησης, καθώς προσπαθούν να μην αναστατώσουν την κοινή γνώμη των χωρών με τη λέξη "πόλεμος". Με βερμπαλιστικά ακροβατικά παγκοσμίου κλάσεως εκτυλίσσεται ένα παιχνίδι ταμπού, μια πανάκριβη τηλεοπτική διαφήμιση στρατιωτικού εξοπλισμού [πόσες εικόνες είδατε από αεροσκάφη και πυραύλους;] που κοστίζει μερικά δισεκατομμύρια. Και όλα αυτά σε περιόδους που οι πολίτες καλούνται να σκεφτούν πόσο πιο εύκολο θα ήταν για όλους αν ζούσαν σε εργασιακές συνθήκες τρίτου κόσμου, αλλά με καταναλωτικά πρότυπα και κόστος ζωής δυτικού.

Από την άλλη, αυτή η ευνουχισμένη προσέγγιση, που επιβάλλεται καθαρά για λόγους πολιτικής δειλίας, έχει πολύ περιορισμένα τακτικά αποτελέσματα. Συνέπεια; Οι αντάρτες να έχουν τραπεί και πάλι σε υποχώρηση, καθώς οι δυνάμεις του Καντάφι υιοθέτησαν τη χρήση technicals, που χωρίς προφανή διακριτικά δεν μπορούν να στοχοποιηθούν.

Ας το πουν ανοικτά, "ε να είναι το πετρέλαιο και μπουμ μπουμ μπουμ", όλος ο κόσμος το ξέρει, τουλάχιστον ας μην γελοιοποιούνται και ας μην επιδίδονται σε θεατρινισμούς και δακρύβρεχτους λόγους για ελευθερία και δημοκρατία. Αυτά έχουν πεθάνει, όπως τόσοι άνθρωποι στο Σουδάν που περιέργως δεν προκάλεσε την παρέμβαση καμιάς "συμμαχίας των προθύμων"...

Η εκθετική συνάρτηση
Οι οικονομολόγοι δεν κατανοούν τη φύση της εκθετικής συνάρτησης, είναι πια προφανές. Το άγιο δισκοπότηρο των μοντέρνων οικονομικών, που είναι η διαρκής εκθετική ανάπτυξη, έχει φέρει όλες τις ανεπτυγμένες οικονομίες μπροστά σε ένα ανυπέρβλητο παράδοξο.

Μια οικονομία θα πρέπει να παράγει και να καταναλώνει με εκθετικούς ρυθμούς για να θεωρείται υγιής, όμως ταυτόχρονα θα πρέπει να περιορίζει και το κόστος αυτής της παραγωγής. Και εδώ είναι που μπαίνουν στο κάδρο αυτοί οι ενοχλητικοί άνθρωποι και οι απαιτήσεις τους για ένα επίπεδο ζωής, όπως αυτό διαμορφώθηκε από την καταναλωτική κουλτούρα των οικονομιών.

Τα νούμερα δε βγαίνουν βλέπετε. Ναι, πρέπει να καταναλώνεις, γιατί αλλιώς οι εταιρείες θα αναγκαστούν να κλείσουν ή να μετακομίσουν, πράγμα που θα οδηγήσει σε απώλεια θέσεων εργασίας, αλλά από την άλλη η έμμισθη δουλεία σου κοστίζει πολύ. Και έτσι οι οικονομολόγοι προτείνουν περικοπές. Λιτότητα στις αμοιβές, αλλά αλίμονο! Όχι και στην κατανάλωση! Το λογικό παράδοξο είναι τόσο προφανές που ειλικρινά γελάω μαζί τους, με τις αγχωμένες απόπειρες τους να ντύσουν με επιστημονικοφανής φανφάρες το αδιέξοδο.

Για αυτούς τα στρεβλά οικονομικά είναι ένα δόγμα. Δεν μπορούν καν να λειτουργήσουν έξω από το στενό πλαίσιο σκέψης στο οποίο έχουν εγκλωβιστεί. Και δυστυχώς μαζί τους οι άχρηστοι πολιτικοί, οι δουλικοί δημοσιογράφοι φερέφωνα και όλοι εμείς...

Η χωματερή
Τελικά ίσως αυτή η εικόνα αξίζει στη Θεσσαλονίκη. Αυτή μιας πελώριας χαβούζας. Σκουπίδια και δυσωδία παντού για πολλοστή φορά. Δεν με νοιάζει ποιος φταίει και γιατί. Υπάρχουν και κάποια όρια κατανόησης των όποιων θέσεων ή απαιτήσεων του άλλου. Όταν έχουμε να κάνουμε με θέματα δημόσιας υγείας δε χωράνε συμβιβασμοί. Ειδικά όταν ξέρουμε γιατί υπολειτουργεί ο τομέας καθαριότητας του Δήμου.

Μιας και το πρόβλημα θα το βλέπουμε μπροστά μας ξανά και ξανά, προτείνω να τοποθετηθούν μεγάλα container σε κάθε τετράγωνο που να χωράνε μερικούς τόνους σκουπιδιών, τα οποία θα συλλέγονται μια φορά το δίμηνο. Έτσι και οι "εργαζόμενοι" θα μπορούν να πίνουν μπύρες χωρίς να τους ενοχλούμε, αλλά και οι πολίτες θα μπορούν να κατεβάζουν τρεις σακούλες σκουπίδια την ημέρα, γιατί είμαστε ΕΛΛΗΝΕΣ ΡΕ!...

F1 2011
Ποδόσφαιρο; Ένα μάτσο εκατομμυριούχοι που παίζουν ένα παιχνίδι για παιδιά. Μπάσκετ; Άθλημα απαρτχάιντ, αποκλειστικά για ψηλούς. Άρχισε επιτέλους το μόνο πρωτάθλημα που αξίζει και που παρακολουθώ αποκλειστικά και μόνο για την τεχνολογία του :p

Πολλές αλλαγές κλασσικά και φέτος. Νέα ελαστικά που φθείρονται πολύ πιο γρήγορα ώστε η στρατηγική των pit stop να φέρνει ανατροπές, επιστροφή του συστήματος ανάκτησης κινητικής ενέργειας KERS και κινούμενες πίσω πτέρυγες, που προσφέρουν σημαντική αύξηση της ιπποδύναμης και της τελικής ταχύτητας για μικρά χρονικά διαστήματα.

Βέβαια, όλα αυτά μοιάζουν και πάλι με απέλπιδες προσπάθειες να διευκολύνουν τι άλλο από τα προσπεράσματα. Όμως όταν έχεις τόσο τεχνικές, στενές πίστες με ουσιαστικά μια αγωνιστική γραμμή και τόσο γρήγορα και σταθερά μονοθέσια το πρόβλημα δεν είναι η τεχνολογία. Αν θέλουν πιο πολύ θέαμα ας αλλάξουν την χάραξη των πιστών.

Manowar κόλλημα
'Έχω περίπου δέκα νέους δίσκους να ακούσω και παρά του ότι ο Loomis μου τίναξε τα μυαλά στο αέρα δεν μπορώ να σταματήσω να ακούω Manowar ρε! Όμως συνέχεια! Τι κόλλημα είναι αυτό! :p

Αυτές οι λίγες σκέψεις λοιπόν, μιας και σας πήρα τα αφτιά!