Blaze Hammer - March '12

Οι κυκλοφορίες άρχισαν σιγά σιγά να πυκνώνουν! Lets bring the hammer down. \m/

Soulfly - Enslaved
Ο Cavalera έχει ξεσκιστεί. Πλέον βγάζει ένα δυο δίσκους το χρόνο για πλάκα :p Από τη μία το κακό είναι ότι έχει τόσο χαρακτηριστικό στυλ στα riff όσο και στα φωνητικά, που τα project του δεν έχουν την παραμικρή διαφορά. Είτε το λέει Soulfly είτε Cavalera Conspiracy είτε κάπως αλλιώς είναι το ένα και το αυτό. Το ότι χρησιμοποιεί παντού τον Rizzo σαν lead κιθάρα δε βοηθάει στο να έχει μια κάποια διαφοροποίηση στον ήχο.

Από την άλλη ο Max είναι εγγύηση. Μπορεί τα κομμάτια με την πρώτη ακρόαση να μην εντυπωσιάζουν, αλλά μετά από ένα δυο περάσματα κολλάς με τη δοκιμασμένη συνταγή groove, καφριλάς και στίχων \m/ Αν το τελευταίο Cavalera Conspiracy ήταν thrash/groove αυτό είναι death-σχεδόν old school/groove. Πώρωση και εξαιρετικό συνοδευτικό για γυμναστική, ποδήλατο ή καθάρισμα :p
Άκου κοτούλα: Plata O Plomo

Meshuggah - Koloss
Εντελώς ατυχής ο τίτλος... Υποτίθεται ότι είναι η μετάφραση του Κολοσσού στα γερμανοαγγλικά... Πάλι όμως, το εξώφυλλο δεν παύει να λέει ΚΩΛΟΣ... Τέλος πάντων :p

Το djent έχει γίνει η νέα μόδα στο χώρο του (underground) metal με τους χαμηλοκουρδισμένους του υπνωτιστικούς ρυθμούς. Και αν και το στυλ έχει κορεστεί, οι δημιουργοί του εξακολουθούν να ξεχωρίζουν. Το djent έχει εξελιχθεί σε ένα γλυκανάλατο στυλ syncopation ρυθμών με μελωδίες και καθαρά περάσματα. Οι Meshuggah αυτά τα γράφουν κανονικά. Ο ήχος τους πάντα περιέκλειε ένα και μοναδικό συναίσθημα. Την παρανοϊκή οργή. Κάθε κομμάτι σε κάνει να νιώθεις ότι ακροβατείς στα όρια της παράνοιας, με κάθε ρυθμική ριπή να σε υπνωτίζει όλο και περισσότερο και με τα δυσαρμονικά τζαζ leads του Thordendal να σε κάνουν να ψάχνεις φτηνό ζουρλομανδύα στο ebay...

Όσοι τους μισούσαν δεν θα αλλάξουν γνώμη. Για όσους τους πιάνουν ο δίσκος είναι φανταστικός και επιτέλους με ΠΟΛΥ καλό ήχο. Ήχο μπουλντόζα.
Άκου κοτούλα: Demiurge

Ministry - Relapse
Ο Jougersen είχε πει ότι κρέμασε την φανέλα, αλλά μάλλον είχε κάτι πραγματάκια στο μυαλό του που τον απασχολούσαν και επιστρέφει. Industrial metal με punk attitude και FUCK YOU! Δυνατό και επίκαιρο!
Άκου κοτούλα: Kleptocracy

Adrenaline Mob - Omerta
Ο drama queen Portnoy αφού βαρέθηκε να παίζει prog metal και παράτησε τους Dream Theater για να αφοσιωθεί στο hardcore/metal αλά Avenge Sevenfold, το μετάνιωσε και είπε "εντάξει ρε παιδιά μια πλάκα έκανα, πάρτε με πίσω". Φυσικά τα κολλητάρια του τον έγραψαν κανονικά και έτσι βρέθηκε να φορμάρει μια radio metal μπάντα με τον Allen και με ύφος πολύ όμοιο των Stone Sour.

Ο ήχος είναι δυνατός και βαρύς, χωρίς όμως την επιθετικότητα του ανόθευτου metal. Είναι το κλασσικό αμερικάνικο groovy radio frendly στυλάκι, που τόσο επιτυχημένο αποδείχτηκε στους προαναφερθείσας Stone Sour. Ωραίο παίξιμο και η φωνάρα του Allen συνθέτουν έναν ευχάριστο στην ακρόαση δίσκο.
Άκου κοτούλα: Come Undone

Τέλος να αναφερθώ και σε μερικές ακόμη κυκλοφορίες που όμως δεν πρόλαβα να ακούσω. Οι γερόλυκοι Overkill ξαναχτυπησαν με το The Electric Age, οι Accept με το Stalingrad και οι παλιοί του NWOAHM God Forbid με το Equillibrium. Όσοι πιστοί ακούστε τα!

Stay. Heavy \m/