Blaze Hammer - October '12

Χωρίς εισαγωγές, ξέρετε περί τίνος πρόκειται. Βάλτε το βύσμα στον ενισχυτή και πάμε \m/

Gojira - L' Enfant Sauvage
Οι Gojira είναι μια μπάντα που πολλοί απλά δεν πιάνουν. Είμαι επιεικής στον χαρακτηρισμό αυτό γιατί βασικά τους θεωρούν ως υπερτιμημένους gay Γάλλους. Αν και οι Γάλλοι είναι αρκετά gay γενικά, οι Gojira παίζουν ένα είδος ασήκωτου metal μεγατόνων που μόνο αυτό δεν είναι...

Σε αυτό το δίσκο καταφέρνουν πάλι να συνδυάσουν death tremolo riffs και φωνητικά με μια περίεργη μελαγχολική ατμόσφαιρα. Κουλτούρα σου λέω! Η παραγωγή είναι για άλλη μια φορά έξοχη και τα κομμάτια αν και καθόλου τεχνικά είναι όσο βαριά αντέχει ένα ηχείο, αλλά με αυτή την περίεργα γαλήνια ατμόσφαιρα. Δεν μπορώ να το εξηγήσω καλύτερα... Zen Death Metal. Ναι αυτό! ΔΙΣΚΑΡΑ. Από τους καλύτερους της χρονιάς.

Εκουτέ σιλ βου πλέ: Mouth Of Kala

Ihsahn - Eremita
Ο μοναχικός καβαλάρης του Νορβηγικού metal επιστρέφει με έναν ακόμη solo δίσκο. Ηχοτοπία είναι η λέξη που τον χαρακτηρίζει καθώς κινείται από black μονοπάτια σε καθαρά περάσματα και σε πολλές τζαζ εξάρσεις, με σαξόφωνο! Τα κομμάτια είναι progressive όσο δεν πάνε, οπότε ετοιμαστείτε για μεγάλες συνθέσεις με πολλές αλλαγές.

Πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά που αξίζει της προσοχής σας.

Εκουτέ σιλ βου πλέ: Introspection

Testament - Dark Roots Of The Earth
Οι Testament είναι σταθερή αξία στο χώρο του thrash. Έμειναν προσηλωμένοι στον ήχο τους όταν άλλοι "συνάδερφοι" τους έβγαζαν βίντεο για τους ψυχιάτρους που χρειάζονταν για να πιάσουν τις κιθάρες τους. ΑΧΕΜ.

Η παραγωγή είναι εξαιρετική, τα riff βαράνε, τα φωνητικά είναι δυνατά και καθαρά. Τα solo σκίζουν... Όλα τα στοιχεία είναι εδώ. Απλά ο δίσκος δεν μου άρεσε. Είναι απολύτως και εντελώς προβλεπόμενος. Είναι εξαιρετικής ποιότητας αλλά τόσο εκ τους ασφαλούς που τον βαριέσαι μετά από μια ακρόαση... :/

Εκουτέ σιλ βου πλέ: Rise Up

The Faceless - Autotheism
Φανταστείτε ένα δίσκο των Opeth με όλες τις αλλαγές, τα ηχοχρώματα, τα ποικίλα φωνητικά και τις πυκνές δομές. Εννοώ έναν δίσκο τους πριν την τελευταία prog-rock σαβούρα που μας πέταξε ο Μιχάλης στα μούτρα. Αλλάξτε τα old school death στοιχεία με μοντέρνο τεχνικό death πασπαλισμένο με djent grooves, κρατώντας όμως τα καθαρά περάσματα και τις μελωδίες και έχετε μια ηχητική ιδέα για το έργο των Καλιφορνέζων.

Πολύ καλή δουλειά - ιδιαίτερα τα τρία movements, ιδιαίτερα πρωτότυπη και αν κρίνω από τις εξαιρετικές κριτικές που έχουν λάβει έκαναν πολλά αφτιά να τους προσέξουν! \m/

Εκουτέ σιλ βου πλέ: Movement III: Deconsecrate

As I Lay Dying - Awakened
Σαν καλοκουρδισμένο ρολόι οι AILD κυκλοφορούν το νέο τους δίσκο. Αν και είχα πει ότι η προηγούμενη κυκλοφορία τους δεν μου είχε αρέσει, μετά από μήνες είχα κολλήσει και την άκουγα συνέχεια :p

Εδώ δεν το κουνάνε βήμα από την πετυχημένη ομολουγουμένως συνταγή τους και μάλλον δε χρειάζεται. Είναι μια από τις μπάντες που δίνουν καλό όνομα στο... metalcore ;) Πολύ πιασάρικα κομμάτια με ισορροπημένες δόσεις επιθετικότητας, μελωδίας και ρεφρέν που σου κολλάνε στο μυαλό. Αν ξέρετε τι να περιμένετε δεν θα απογοητευτείτε!

Εκουτέ σιλ βου πλέ: Whispering Silence

The Contortionist - Intrinsic
Άλλο ένα δείγμα του ιδιώματος που αποκαλείται djent. Αν και οι Meshuggah θεωρούνται οι γεννήτορες του είδους, παρόλα αυτά οι συνεχιστές τους δεν έχουν την παραμικρή σχέση με τον ήχο τους παρά μόνο ίσως στα πολύ χαμηλά grooves.

Εκεί που οι Meshuggah απλά προσπαθούν να βρουν τα ηχητικά βάθη που προκαλούν ακούσια αφόδευση [κοινώς η χαμηλή νότα εξαιτίας της οποίας τα γιωμώνεις στα βρακιά σου :@] και απόλυτο υπνωτισμό, η νέα γενιά μπλέκει καθαρά περάσματα και ψιλό-gay φωνητικά. Αν και βρίσκω το είδος ενδιαφέρον, δεν μπορώ να αγνοήσω το γεγονός ότι είτε λόγω μιμητισμού είτε λόγω του μουσικού ύφους με τα χαμηλοκουρδισμένα groove οι μπάντες του χώρου μοιάζουν πάρα πολύ ηχητικά, σε σημείο που να μην ξεχωρίζεις ποιον ακούς...

Σε κάθε περίπτωση ο δίσκος είναι ποιοτικός. Καλή ακρόαση για τους fan του είδους και όσους θέλουν να ακούσουν κάτι μοντέρνο.

Εκουτέ σιλ βου πλέ: Feedback Loop 

Stone Sour - House of Gold & Bones Part 1
Αν το Come What(ever) May ήταν μια τρομερή έκπληξη λόγω της ποιότητας του και του metal χαρακτήρα του και ο επόμενος δίσκος ήταν περισσότερο "ραδιοφωνικός", η νέα κυκλοφορία των Stone Sour είναι ένα ισορροπημένο μείγμα και των δυο. Σαφώς πιο βαρύς από τον προηγούμενο, αλλά πάλι κρατώντας αποστάσεις από το πιο εμ... metal μεταλ :p

Δεν έχω αλήθεια κάτι αρνητικό να παρατηρήσω. Ευκολάκουστος, πιασάρικος, με άριστη παραγωγή και την πάντα ξεχωριστή φωνή του Taylor. \m/

Εκουτέ σιλ βου πλέ: Absolute Zero

7 σχόλια:

  1. ρε αφού δεν ξέρεις από μέταλλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δε ξέρω ρε σε λέω να ουμ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Gojira, Faceless έσπειραν. Contortionist meh. Καλό. Απλά αυτό.

    Stone Sour μέχρι τώρα μια μέτρια χλιαρή άλτερ ίγκο μπάντα του Corey. Κι όμως. Στο HoGaB τα σπασαν για μένα. πολύ ολοκληρωμένος και ώριμος δίσκος (για τα δεδομένα τους πάντα μιλάμε). Επιτέλους σταμάτησαν οι Stone Sour να είναι το pop δεκανίκι του Taylor.

    Αν και δεν τα ακούω τα άλλα, I'll gif'em a go.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Gojira είμαι fan ούτως ή άλλως αλλά Faceless μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση πραγματικά!

    Για τους Stone Sour θα συμπλήρωνα και το ραδιοφωνικό δεκανίκι του Κανάκη! ΕΛΕΟΣ με εκείνο το Zzyzx :p

    (για να μην πω που το είχαν όλοι γαμημένο ringtone :p)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ειλικρινά παίζει να το έχω ακούσει (πατώντας το play κάπου) μόνο 3 φορές σύνολο. Τέτχοια απέχθεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Οπότε έχω ν' ακούσω Gojira, Testament & Ihsahn...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Κανείς από τους τρεις δεν πaίζει power...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Από το Blogger.