The profession ridiculousness

Υπάρχουν πολλά γελοία επαγγέλματα σε αυτόν τον κόσμο και ακόμη περισσότεροι γελοίοι επαγγελματίες, άνθρωποι που δίνουν κακό όνομα στο ανθρώπινο είδος.

Πολλά επαγγέλματα είναι γελοία υποκειμενικά, ανάλογα με το ποια υπηρεσία ή δραστηριότητα θεωρεί ο καθένας μας περιττή, άσκοπη, ανόητη ή προσβλητική προς την νοημοσύνη του και υπάρχουν και τα επαγγέλματα που αντικειμενικά είναι απλά αστεία. Και δυστυχώς το αστείο είναι σε εμάς, γιατί αυτοί οι τύποι βγάζουν λεφτά από αυτό.

Δεν θα αναφερθώ στα προφανή ή προβλέψιμα με βάση την θεματολογία που αναπτύσσω σε τούτο το ταπεινό και καθόλα αποτυχημένο blog, θα αναφερθώ στο απόλυτα ανούσιο επάγγελμα, ένα επάγγελμα βγαλμένο από την ταινία Idiocracy. Αθλητικός δημοσιογράφος, ειδικά οι ειδήμονες του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Συχνά λέμε ότι όσοι κάνουν το χόμπι τους επάγγελμα είναι και οι πιο τυχαιροί, αλλά δεν μιλάμε καν για χόμπι εδώ. Μιλάμε για κάποιους που αμείβονται για να κάνουν πίσω από τα μικρόφωνα συζητήσεις που θα έκαναν αντίστοιχες σε καφενείο, με παππούδες, σε χωριό, να μοιάζουν με σεμινάριο σε συνέδριο θεωρητικής φυσικής.

Το να βγαίνει κάποιος και να αγορεύει για το ότι ο Ηρακλής δεν έχει παίκτες σε τρίτη ομάδα από φυτώρια, να αναλύει το ποιόν κάποιων πασιφανώς ανθρώπων του υποκόσμου ή να μιλάνε για τακτικές -με εμπειρία από το Pro Evolution- και δεν ξέρω εγώ τι άλλο, συγνώμη, αλλά δεν είναι σοβαρά πράγματα...

Ίσως είναι ότι δεν ασχολούμαι καθόλου με το άθλημα και τα περιφερειακά του media, άλλα όσες φορές πέφτω κατά λάθος σε τέτοιες εκπομπές, κυρίως στο ραδιόφωνο, απλά απορώ.

Τελικά είναι οι... ηλεκτρολύτες... :p