(Υπο)προϊόντα ετικέτας

Ακούμε συχνά ότι ο κόσμος, εξαιτίας της οικονομικής στενότητας, στρέφεται στην αγορά προϊόντων ετικέτας από τα σούπερ μάρκετ. Το ίδιο κάνω και εγώ, αλλά εδώ πρέπει να κάνουμε μια παραδοχή.

Οι τεράστιες αυτές αλυσίδες αντί να αξιοποιούν την ισχύ τους ώστε να εξασφαλίσουν ποιοτικά προϊόντα σε προσιτές τιμές, απλά εξοικονομώντας μέρος του κόστους από τις λιτές συσκευασίες, την απουσία κόστους προβολής και τον όγκο των παραγγελιών που μπορούν να εκτελέσουν, πουλάνε προϊόντα πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχετικά χαμηλές τιμές. Μάλιστα θα έλεγα ότι για την (ανυπαρξία) ποιότητας τα προϊόντα αυτά μπορεί να είναι και ακριβά σε σχέση με αυτό που αγοράζεις.

Για παράδειγμα το ΤΜΔ προβλέπει την ύπαρξη κάποιου είδους ψωμιού. Αν και το ψωμί για τοστ είναι πολύ πρακτικό και κρατάει πολύ (χάρη στα άπειρα συντηρητικά :@) είναι ΠΟΛΥ ακριβό. Δυο ευρώ για μερικές φέτες ψωμί είναι ληστεία. Όμως τα αντίστοιχα προϊόντα ετικέτας είναι από κακά (Μασούτη) ως απλά μη καταναλώσιμα (Μαρινόπουλος). Άλλαξα το ψωμί για τοστ με καρβέλια ψωμιού. Ναι μπαγιατεύουν γρήγορα, αλλά σκασίλα μου, στο ψυγείο διατηρούνται. Και πάλι το ίδιο φαινόμενο. Ο Μαρινόπουλος διαφημίζει το πιο φτηνό ψωμί και μαντέψτε γιατί είναι φτηνό. Γιατί μάλλον είναι φτιαγμένο από χαρτί. Τουαλέτας. Ανακυκλωμένο.

Δεν είναι όλα τόσο άσχημα, αλλά και πάλι, από την εμπειρία μου πιστεύω ότι αυτά τα προϊόντα εξακολουθούν να είναι πολύ ακριβά για αυτό που προσφέρουν. Οι ιδιοκτήτες των αλυσίδων αξιοποιούν την αγωνία του κόσμου για να περιορίσει τα έξοδα του και προσφέρουν προϊόντα τρίτης διαλογής απλά με σχετικά μικρή ονομαστική τιμή. Χαμηλή τιμή, απουσία εντιμότητας.

ΥΓ. Δεν θα αναφερθώ καν στα κρεατικά με γεύση Βουκεφάλα...