Θυμάσαι τότε;

Συνήθως όταν μια νοσταλγική διήγηση αρχίζει με τη φράση "θυμάσαι τότε που..." υποδηλώνεται ότι ο ομιλών θα αναφερθεί σε ένα μακρινό παρελθόντα χρόνο, πολλά χρόνια πίσω.

Είναι λοιπόν άξιο προσοχής όταν μιλάμε με τον ίδιο παρελθόντα χρόνο για τις εργασιακές συνθήκες που επικρατούσαν λιγότερο από τρία χρόνια πριν!

Τότε ένας απόφοιτος ΑΕΙ έπαιρνε σχετικά άνετα εννιακόσια και πλέον ευρώ σε μια εργασία πλήρους απασχόλησης, ακόμη και μη εξειδικευμένης φύσεως. Με πλήρη ασφάλιση, δώρα και όλα αυτά τα κομουνιστικά. Τότε το να παίρνεις εφτακόσια ευρώ ήταν σχεδόν ντροπή, το να δουλεύεις part time -με όσα χρήματα είναι πλέον ο μισθός πλήρους απασχόλησης- ήταν παράσημο αποτυχίας... Μιλάω για μερικά χρόνια πριν!...

Σήμερα κάποιος λέει "έχω δουλειά!" και δεν ρωτάς καν πόσα παίρνει. Φτάνει που ακόμη παίρνει χρήματα και δεν αμείβεται σε είδος...

Είναι καλό ότι μπορούμε και βλέπουμε σχεδόν αστειευόμενοι την νέα πραγματικότητα, αλλά από την άλλη είναι θλιβερό και ενδεικτικό της τρομερής παθητικότητας μας ότι υποχωρήσαμε τόσο πολύ, τόσο εύκολα, τόσο αμαχητί...

Και ξέρετε, τα εγχειρίδια μάχης λένε ότι όταν η ηττοπάθεια, ο φόβος και η παραίτηση σκεπάσουν την ψυχή των μαχητών η συντριβή είναι το μόνο βέβαιο επακόλουθο...