Παντόφλετ

Για περίπου μια δεκαετία οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας είχαν επιδοθεί σε έναν αγώνα δρόμου σμίκρυνσης των συσκευών τους. Όσο πιο μικρή η συσκευή τόσο πιο high tech θεωρούνταν και τόσο πιο πολύ ανέβαζε το trendy κύρος του κατόχου της.

Σαν χθες μοιάζει η εποχή όπου άκουγες το trendy πολυφωνικό ringtone, συνήθως από κάποιο μπουζουκικό άσμα και έβλεπες κάποιον όλο καμάρι να βγάζει έναν κύβο knorr από την τσέπη του και να προσπαθεί να βρει ποια μεριά έχει το ακουστικό και ποια το μικρόφωνο...

Αντίστοιχα σαν χθες θυμάσαι το επικριτικό, αηδιασμένο, γεμάτο οίκτο βλέμμα των γύρω σου όταν έβγαζες το ελαφρώς παλαιότερο, "μεγάλο" κινητό σου... "Τι λούζερ" σκέφτονταν... "Τι παντόφλα είναι αυτή;!"...

Όλα αυτά άλλαξαν με την trend setting βόμβα του iPhone, το οποίο ναι μεν μισώ, αλλά οφείλω να παραδεχτώ ότι πέτυχε την χρυσή τομή μεταξύ μιας μεγάλης, πολυχρηστικής και ευανάγνωστης οθόνης και ενός μεγέθους φιλικού προς στην μεταφορά.

Οι ανταγωνιστές φυσικά αμέσως μιμήθηκαν το format, αλλά δεν περιορίστηκαν εκεί. Παγιδευμένοι στον αιώνιο μύθο του "όσο μεγαλύτερο, τόσο καλύτερο" συνέχισαν να μεγαλώνουν τις συσκευές μέχρι που έφτασαν στο σημείο να προσφέρουν "τηλέφωνα" με μέγεθος κόλλας Α4...

Και έτσι επιστρέψαμε σε εκείνες τις εποχές όπου κάποιος έβγαζε ένα πελώριο κινητό από την τσέπη για να μιλήσει. Ευτυχώς τότε δεν μπορούσε να κάνει update στο status τους και να πρήξει τους γνωστούς του για το τι κάνει με αυτήν την πελώρια οθόνη την οποία δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει ως τηλέφωνο χωρίς ακουστικά και μικρόφωνα...