Το τσιφλίκι

Συνεχώς ακούμε ότι ένα από τα βασικά προβλήματα στην εύρυθμη λειτουργία της ελληνικής κοινωνίας είναι η πολυνομία και η ανομία. Αν και τα δυο αυτά γνωρίσματα είναι αδιαμφισβήτητα υποκρύπτουν κάποιες άλλες, σημαντικές κατά τη γνώμη μου, ελλείψεις.

1) Δεν νομοθετείται η παιδεία
Δεν είναι δυνατόν να νομοθετήσεις την ικανότητα και την θέληση για αρμονική συμβίωση. Αν το άτομο δεν αντιλαμβάνεται ότι για να συμβιώσει με τους γύρω του πρέπει πρωτίστως να τους σέβεται, τότε κανένα νομοθέτημα δεν πρόκειται να υποκαταστήσει αυτή την βασική έλλειψη παιδείας.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα το κάπνισμα. Αν ο άλλος δεν αντιλαμβάνεται ότι το κάπνισμα στους χώρους συνάθροισης δεν είναι ένα εκχωρημένο από τα θεία δικαίωμα του και ότι όχι απλά ενοχλεί, αλλά βλάπτει την υγεία των συνανθρώπων του, κανένας βραβευμένος νόμος Παπανδρέου δεν πρόκειται να τον αναγκάσει να αλλάξει συμπεριφορά.

2) Δεν νομοθετείται η κοινή λογική
Δεν είναι δυνατόν οι νομοθέτες να προσπαθούν να περιγράψουν την κοινή λογική. Κάποια πράγματα οφείλουν να είναι αυτονόητα σε μια κοινωνία. Ακόμη και τα ζώα έχουν κάποια βασικά αγελαία ένστικτα που τους διασφαλίζουν μια σχετικά ομαλή συμβίωση. Αυτή η ικανότητα μοιάζει να έχει χαθεί κάπου στην εξελικτική πορεία της εγωμανίας μας.

Δεν χρειάζονται νόμοι για να σε προστατεύσουν από τον εαυτό σου και την φονική σου ηλιθιότητα. Χρειάζεται στα αλήθεια νόμος που να αναγκάζει κάποιον να φοράει την ζώνη του ή να τηρεί βασικούς κανόνες οδικής κυκλοφορίας;

3) Δεν συγγραφείς λογοτεχνικό έργο
Μιας και η κύρια επαγγελματική ασχολία των πολιτευτών είναι οι νομικές επιστήμες είναι αναμενόμενο ότι βάζουν τα "δυνατά τους" κατά την συγγραφή των νόμων. Το πρόβλημα είναι ότι προσπαθούν να θεσπίσουν μερικούς απλούς, αποτελεσματικούς και απόλυτα σαφής κανόνες, τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Αντίθετα τα περισσότερα νομοθετήματα μοιάζουν με [κακά] λογοτεχνικά αποσπάσματα, με κρυμμένα νοήματα, μεταφορές και παρομοιώσεις. Η ελληνική γλώσσα είναι εξαιρετικά προηγμένη σε λεξιλόγιο και σύνταξη ώστε να είναι όσο σαφής θέλει ο χειριστής της.

4) Οι ασάφειες είναι σαφώς σκόπιμες
Που μας φέρνει στο τελευταίο σημείο, οι ασάφειες στους νόμους είναι σαφώς σκόπιμες. Τα κενά, οι παραλείψεις και ο περίτεχνος χειρισμός του συντακτικού δεν γίνεται για κανέναν άλλο σκοπό παρά για να αφήνει τη δυνατότητα πολλαπλών ερμηνειών, παρά για να δίνει τη δυνατότητα για την μόχλευση της άλλης εξουσίας, της δικαστικής όταν αυτή κληθεί να αναφερθεί στον εκάστοτε νόμο και να τον ερμηνεύσει κατά το δοκούν.

1 σχόλιο:

Από το Blogger.