Η βελούδινη σκακιέρα

Ποιος είναι ο ρόλος του πολίτη στις σύγχρονες "δημοκρατίες"; Να νομιμοποιεί περιοδικά με την ψήφο του την θεσμοθετημένη λεηλασία του ιστορικού και γεωγραφικού του πλούτου και την εκπόρνευση της ζωή του σαν μονάδα φορολόγησης και μεταφοράς πλούτου.

Μερικές δεκαετίες παλαιότερα χρειαζόταν αρκετός κόπος για να στήσεις μια προβοκάτσια, μια πολιτική εκτροπή. Τώρα είναι πολύ πιο απλό. Κατεβάζεις μερικές εκατοντάδες σε μια πλατεία, βάζεις μερικούς πράκτορες να δολοφονούν από τις ταράτσες αθώα πρόβατα, δίνεις το επιθυμητό φάλτσο στην σφαίρα της "ενημέρωσης" και μετά απλά απολαμβάνεις την εικόνα μιας χώρας να βυθίζεται στον τρόμο και την διάλυση.

Η Ουκρανία είναι η τελευταία χώρα όπου ο "κόσμος" απαίτησε να προσαρτηθεί στον φάρο της δημοκρατίας που είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση. Απαίτησε λέμε, γιατί η ζωή του θα αλλάξει προς το καλύτερο όταν λαμβάνουν αποφάσεις ερήμην του τραπεζίτες και πολιτικοί στις Βρυξέλλες. Βέβαια η Monsanto έχει να σπείρει ανάπτυξη στις πεδιάδες της, κάτι που θα γεμίσει τις τσέπες.... συγνώμη... την εθνική υπερηφάνεια των πολιτευτών.

Βλέπετε οι παίκτες παίζουν άψογα το παιχνίδι στην βελούδινη σκακιέρα. Όλα είναι βελούδινα, οι "επαναστάσεις", η σπορά της "δημοκρατίας", η φτωχοποίηση των πληθυσμών, ο βελούδινος εκσυγχρονισμός, η βελούδινη μεταφορά πλούτου. Όλα γίνονται με το γάντι, με λίγα θύματα σε σχέση με παλαιότερα. Ακόμη και η υποδούλωση μας δεν χρειάζεται πια σιδερένιες αλυσίδες, μόνο βελούδινα δεσμά για την σκέψη μας.

Αν και υπάρχει, σε παγκόσμιο επίπεδο, μια περιρρέουσα ατμοσφαίρα αγανάκτησης, αν και όλο και περισσότεροι αντιλαμβάνονται ότι οι πολιτικοί και οι εργοδότες τους μας εμπαίζουν, ότι ζούμε σε μια κατάσταση πλήρους διαφθοράς και απροκάλυπτης καταπάτησης βασικών δικαιωμάτων και της κοινής λογικής, λίγα πράγματα γίνονται και ακόμη πιο λίγα έχουν αποτέλεσμα που να δεν είναι ελεγχόμενο από την ελίτ.

Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί ο σκοπός αυτής της βελούδινης υποδούλωσης είναι η εξημέρωση. Ο κόσμος έχει χάσει την επιθετικότητα του. Όπως ένα κοπάδι πρόβατα ποτέ δεν επιτέθηκε στον βοσκό του εδώ και χιλιάδες χρόνια έτσι και οι πολίτες στις σύγχρονες "δημοκρατίες" δεν πρόκειται να επιτεθούν στους ιδιοκτήτες τους.

Έχουμε πια χάσει τους κυνόδοντες μας. Έχουμε γίνει τα πιόνια που κινούνται και θυσιάζονται μέσα στα ασπρόμαυρα τετραγωνάκια τους, εξημερωμένα, ακίνδυνα, σιωπηλά και πειθήνια.