Mama, I’m coming home...

...έλεγε ο Ozzy. Η πορεία μου στον ΕΣ ήταν περίεργη. Από το gay force Υλικό Πολέμου, στο –πιθανόν- πιο «μαύρο» τάγμα του Πεζικού και τώρα στην ΑΔΙΣΠΟ.

Η κατ’ εξαίρεση μετάθεση πέρασε τελικά, μόνο χάρη στο φιλότιμου ενός ανθρώπου που από καθαρά ανιδιοτελές ενδιαφέρον την έσπρωξε ξανά σε νέα επιτροπή μετά το αδικαιολόγητο άκυρο που έφαγε. Σε ένα απόλυτα παρακμασμένο σύστημα μόνο οι άνθρωποι κάνουν τη διαφορά.

Πολλά θα μπορούσα να πω για τη Σαμοθράκη, τον στρατόγκαβλο Δίκα, τις αγγαρείες, την εκπαίδευση. Πολλές αναμνήσεις, αν όχι ευχάριστες, πάντως αρκετά έντονες. Αποκορύφωμα η δεκαήμερη άσκηση στις Κουρούνες. Κανένας πλην όσων ήταν εκεί δε θα καταλάβει τι περάσαμε και κανένας δεν θα μας πιστεύει όταν τα περιγράφουμε :)

Πολλά τα συμπεράσματα για το πώς δουλεύει ή καλύτερα ΔΕΝ δούλευει ο ΕΣ, αλλά θα τα αφήσω για μια άλλη φορά. Είμαι ακόμη ζαλισμένος από τον ερχομό μου στον πολιτισμό και αρκετά κουρασμένος.

Πάντως ότι και να γράψω θα είναι κρίσεις από τη δικιά μου σκοπιά. Και όπως θα έπρεπε να έχετε καταλάβει πια δεν υπάρχει αντικειμενική αλήθεια. Όλοι έχουν εν μέρει δίκιο και άδικο. Η αλήθεια βρίσκεται στη γκρίζα γραμμή που καθορίζεται από μια πραγματικότητα που δεν ελέγχουμε εμείς. Και αμφιβάλω αν κανένας την ελέγχει πια...

Καλή συνέχεια και μετάθεση στα παιδιά του 289. Κουράγιο ρε!

Καλώς βρήκα τα φιλαράκια μου στη Σαλόνικα, που μου έλειψαν αφόρητα!

ΣΤΡ(ΠΖ) RaDiKaL

Keep Blazing

ΥΓ. Πολλές φωτογραφίες εδώ!