The Bass Line
Τώρα που τελειώνω όμως συνειδητοποιώ πώς μόλις πάρω το πολυπόθητο χαρτί θα βρεθώ και πάλι στην αρχή. Και αυτή τη φορά θα είναι μια αρχή χωρίς πια άλλες δικαιολογίες και αναγκαστικές καθυστερήσεις. Ο χρόνος δε σταματάει για κανένα και το κοντέρ έχει αρχίσει να γράφει αρκετά χιλιόμετρα... Για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό θα ομολογήσω ότι έχω αρχίσει να φοβάμαι... Να φοβάμαι γιατί πλέον δεν έχω ιδέα τι υποτίθεται ότι πρέπει να κάνω...
Ευτυχώς που έχω και το μπάσο μου και ξεχνιέμαι. Ήρθε και το πετάλι της Ibanez για distortion/overdrive. Φανταστικό για τα λεφτά του. Πωρώθηκα! Τι θα γίνει; Θα μάθει κανένας άλλος τίποτα να κάνουμε μπάντα; Μιας και είπα για μπάσο, παρατηρώ ότι σε πολλές νέες κυκλοφορίες το μπάσο είναι αρκετά προβεβλημένο και δεν είναι απλά θαμμένο σε κάποιο track, κάτω από τόνους ηλεκτρικής κιθάρας. Τόσο στο 10.000 Days των Tool [πάρα πολύ καλός δίσκος, αλλά όχι όσο το Lateralus] όσο και στα KarmaCode των Lacuna Coil [ωραιότατο!] και το Stadium Arcadium των Chili Peppers [ο Flea είναι τεράστιος!] το μπάσο είναι ευδιάκριτο, με δυνατό και προσεγμένο ήχο. Επιτέλους δεν πρέπει να σε λένε Harris [Σεπτέμβριος και νέος δίσκος από Maiden! Για να δούμε. Θα είναι μια από τα ίδια ή θα μας εκπλήξουν ευχάριστα;] για να ακουστείς! :p
Είδα το V For Vendetta χθες. ΓΑΜΑΤΗ; ΑΠΑΙΧΤΗ; Οι Wachowski αφιέρωσαν πάλι; Ο Hugo μπορεί να σε κάνει να νομίζεις ότι βλέπεις πάνω σε μια ανέκφραστη μάσκα περισσότερα συναισθήματα από ότι σε διάφορα ακριβοπληρωμένα ομορφόπαιδα. Φανταστική ταινία με νόημα, στόχο και δεμένο αποτέλεσμα. Δείτε την...
Αυτά, να περνάτε καλά και να σκέφτεστε...
"Remember, remember, the fifth of November, the gunpowder treason and plot. I know of no reason why the gunpowder treason should ever be forgot."
Δεν υπάρχουν σχόλια: