Vapor Trails

Ε! Αγαπητοί αναγνώστες! [ήχος από τζιτζίκια και μια κραυγή γάτας (νιαααααααρρρρ) που μόλις έπαιξε ξύλο με κάποια συνάδερφο της, ακούγονται...] Ναι...εεε… Τέλος πάντων... Έχω αρκετό καιρό να γράψω σε τούτο το φτωχό ιστολόγιο. Ο λόγος απλός. Καθώς πλησίαζε ο καιρός της ουσιαστικής απόλυσης μου, που χαϊδευτικά αποκαλείται «άδεια απολύσεως», με είχαν πιάσει απαλεψιές.

Καθώς ο φαντάρος βρίσκεται στην τελική ευθεία, καθώς βλέπει τις μαγικές πύλες της χώρας του ΛΕΛΕ και ακούει το μαγευτικό τραγούδι των Λελεδονίων και τα κελεύσματα των Λελάιδων, ακροβατεί μεταξύ ύπνου και ξύπνιου ( 90% ύπνου και 10% ξύπνιου) ακολουθώντας την ενστικτώδη στρατιωτική διδαχή - «ο ύπνος μειώνει τη θητεία». Ως εκ τούτου είναι αδύνατο να συγκεντρώσει τις όποιες σκέψεις του σε ένα κείμενο χωρίς να βγει κάτι αισχρό και ακατάληπτο :@

Σήμερα λοιπόν ο φιλότιμος αυτός ιστολόγος, δηλαδή εγώ, θα σας πετάξω στη μούρη ένα πραγματικά vintage άρθρο, ένα άρθρο που μυρίζει blazatorial της εποχής του Le Summer Jam (σνιφ - κάποιοι ακόμη γελάνε πάνω από το πτώμα του Blaze.gr), ένα άρθρο που μυρίζει μπαρούτι, που καταπιάνεται με όλα και με τίποτα και που στο τέλος δε θα το διαβάσει κανένας! Oh yeah! Πορώθηκα τώρα!

Εγώ σας προειδοποίησα...

Το μεγάλο πράσινο αγγούρι

Σας αναφέρω ότι η αποστολή περατώθηκε με επιτυχία. Τελείωσε και αυτό λοιπόν. Έκανα το «χρέος» μου στην πατρίδα, στο δημόσιο, στο πολιτικό κεφάλαιο του Υπουργού Άμυνας, στα ιστορικά λάθη, στις γεωπολιτικές συγκυρίες, στον μεγάλο αόρατο εχθρό, στους τραπεζικούς λογαριασμούς των βιομηχάνων και των μεσαζόντων της πολεμικής βιομηχανίας.

Συμπέρασμα 1
Η στρατιωτική εμπειρία του κάθε στρατευμένου εξαρτάται κατά 99% από το Διοικητή της μονάδας. Αδιάφοροι ή στρατόγκαβλοι, παρανοϊκοί ή αξιόλογοι. Όπως όλα τα πράγματα στην Ελλάδα έτσι και ο Ε.Σ λειτουργεί κάτω από ένα αόριστο πλαίσιο αρμοδιοτήτων. Με λίγα λόγια η μονάδα είναι το μαγαζί του εκάστοτε Δίκα.

Συμπέρασμα 2
Στον Στρατό Ξηράς υπάρχει τεράστιος κομπλεξισμός από τους καραβανάδες. Γι’ αυτούς ο φαντάρος είναι εκεί για να κάνει τις δουλειές που δεν θα έκανε κανένας άλλος. Ατελείωτες και παράλογες αγγαρείες. Πράγματα που μπορούν να γίνουν γρήγορα και απλά να γίνονται πολύπλοκα, εκνευριστικά και κουραστικά λόγω ηλιθιότητας και μόνο. Είναι εντυπωσιακό πόσο φυγόπονοι και αργόσχολοι είναι ορισμένοι από αυτούς.

Συμπέρασμα 3
Στον Ε.Σ η μαλακία είναι πάντα ένα βήμα μακριά. Δεν είναι ζητούμενο αν, αλλά πότε και που θα γίνει. Είναι το ποιος θα βρεθεί στο λάθος σημείο τη λάθος στιγμή. Γι’ αυτό το να είσαι τυπικός και μετρημένος είναι η αληθινή μαγκιά. Πιστέψτε με θα σας γλυτώσει από το να την πατήσετε για την μαλακία άλλων.

Συμπέρασμα 4
Ίσα ρε παλιέ! Δεν υπάρχει πια «παλιός» φαντάρος. Κάτι τύποι που το παίζουν παλιοί, λέουρες και τα σχετικά έχουν λάθος ιδέα για τον εαυτό τους. Αν ως «παλαίωση» εννοείται το «κάνω μαλακίες και ας φάνε άλλοι το χώσιμο», τότε αυτό λέγεται απλά μαλακία.

Συμπέρασμα 5
Δυστυχώς ο χρόνος της θητείας είναι ως επί το πλείστων χαμένος χρόνος, καθώς αναλώνεται σε ανούσιες εργασίες, αναλώνεται στο να δικαιολογούνται η ύπαρξη τόσων και τόσων μονάδων και κατ’ επέκταση η ύπαρξη τόσων δημοσιών υπαλλήλων στρατιωτικών.

Συμπέρασμα 6
Η θητεία παλεύεται. Υπάρχουν καλές μέρες, υπάρχουν και μέρες που ψάχνεις topalevin και δε βρίσκεις. Υπάρχουν μέρες ξυσίματος και μέρες που ιδρώνεις από το πρωί ως το βράδυ. Όμως λίγη ψυχική αντοχή να έχει κάποιος και θα τα βγάλει πέρα, με τον τρόπο του. Όποιοι πάνε να την σκαπουλάρουν από αυτή την υποχρέωση χωρίς να έχουν λόγο είναι πρώτα από όλα απίστευτα δειλοί και δεύτερον απίστευτα εγωιστές. Εμείς που μπήκαμε, βάζοντας ο καθένας σε παύση τη ζωή του, δεν είμαστε ΜΑΛΑΚΕΣ. Όλοι μπορούν να το παίξουν τρελοί και gay. Το θέμα είναι αν είστε στα αλήθεια τόσο αναξιοπρεπείς ή... gay...

Συμπέρασμα 7
Η ευθύνη στον Ε.Σ είναι ένα μεγάλο αγγούρι. Κοιτάς πάντα να το βγάλεις από τον κώλο σου και να το στείλεις στον κώλο του από πάνω ;)

Συμπέρασμα 8
Sleep! For thy sleep shortens thy thiteia!

Εν τέλει η θητεία είναι μια ενδιαφέρουσα εμπειρία. Σε αναγκάζει να ζήσεις σε ένα κλειστό περιβάλλον και για αρκετό χρόνο με έναν μεγάλο καμβά διαφορετικών προσωπικοτήτων. Με άτομα που κάτω από άλλες συνθήκες δεν θα αντάλλασες ούτε μια κουβέντα. Και σίγουρα, αν και περιορισμένη, η εκπαίδευση σου δίνει κάποιες προσλαμβάνουσες για το τι εστί στρατιώτης και στην περίπτωση μου πεζικάριος. Στο τέλος μένουν πολλές αναμνήσεις. Είμαι σίγουρος ότι πολλές από αυτές θα μας συντροφεύουν για αρκετά χρόνια και θα δίνουν τροφή στις κλασικές ανδρικές συζητήσεις, πέρα από αθλητικά και γυναίκες. Ναι, ναι τις συζητήσεις για το Στρατό :) Ειδικά αυτές οι Κουρούνες δεν πρόκειται να ξεχαστούν ποτέ ;) 294 ΤΕΛΟΣ.

BYOB (Bring Your Own Bomb)

Υπάρχουν δεκάδες αναλύσεις και απόψεις για αυτό που συμβαίνει τώρα στη Μέση Ανατολή. Πέρα από τα τετριμμένα περί Σατανικών Εβραίων που ελέγχουν τον κόσμο και που ελέγχονται από εξωγήινους, νομίζω πως η πραγματική αιτία βρίσκεται κάπου αλλού. Πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτές οι φράξιες που τώρα και που εδώ και δεκαετίες μάχονται γεννήθηκαν μέσα από αιματηρές και βίαιες συγκρούσεις. Αυτό μόνο ξέρουν να κάνουν. Αυτές τους δίνουν λόγο ύπαρξης και αυτές χρειάζονται για να επιβιώνουν. Βάλτε μετά όλους αυτούς που επωφελούνται από γεωπολιτικές κρίσεις και ένοπλες αντιπαραθέσεις για να προωθούν τα συμφέροντα τους, βάλτε στο κάδρο και χιλιάδες αθώα θύματα από όλες τις πλευρές και έχετε αυτό που η ανθρωπότητα κάνει καλύτερα από κάθε άλλον. Overkill. Καταστροφή. Θάνατος.

Η χοάνη του δημοσίου

Ο νέος ΑΣΕΠ ανακοινώθηκε και από θέσεις Πληροφορικής Ο, ναι ΜΗΔΕΝ. Βλέπετε όσοι έδωσαν σε προηγούμενους διαγωνισμούς απορροφήθηκαν από μια τεράστια χοάνη στον παράδεισο την μονιμότητας. Σε αυτό το μαγικό ελληνικό όνειρο τη μη-φιλοδοξίας να κάνουμε οτιδήποτε, στο ελάχιστο, δημιουργικό στη ζωή μας, αλλά να έχουμε επαρκή χρήματα και ελεύθερο χρόνο για να μην κάνουμε επίσης τίποτα δημιουργικό. Γουστάρω.

Η ελληνική πραγματικότητα λειτουργεί ως ένας τεράστιος κομπρέσορας. Παίρνει τα πολύ χαμηλά, παίρνει τα πολύ ψηλά και τα εξισώνει σε μια νωχελική μετριότητα. Και όπως έχω πει χιλιάδες φορές το δυστυχές είναι ότι δεν μπορείς να αγνοήσεις αυτό το καταραμένο δημόσιο αν θες να είσαι ρεαλιστής. Οι πραγματικές αποδοχές, λαμβάνοντας υπόψη τα προνόμια, τις συνθήκες εργασίας, την (αντι)παραγωγικότητα και τα ωράρια είναι ασύγκριτα καλύτερες από μια μέση θέση ιδιωτικού τομέα.

Για να επιστρέψω στον ΑΣΕΠ αυτό που συνέβη ήταν το εξής. Στον πρώτο διαγωνισμό υπήρχε ανάγκη για προσωπικό με αποτέλεσμα τα θέματα να είναι προσβλητικά για τη νοημοσύνη κάθε σκεπτόμενου ουραγκοτάγκου. Στον επόμενο, λόγω της ήδη μεγάλης πληρότητας θέσεων, τα θέματα ήταν αν όχι δύσκολα, σίγουρα περίεργα. Αποτέλεσμα; Μεγάλη αποτυχία. Όμως και στις δύο περιπτώσεις ο θεσμός δεν εξασφάλισε ένα ελάχιστο γνωστικό όριο για τους προσληφθέντες. Στον πρώτο διορίστηκαν χιλιάδες χάρη στα γελοία θέματα και τώρα απορροφήθηκαν πολλοί που αν και είχαν αποτύχει είχαν κάποια προϋπηρεσία στον Πέρη και την Κάτια :@ Ενδιαφέρον. Δεν επιτίθεμαι σε κανέναν έτσι; Και εγώ να ήμουν μέσα τα ίδια θα έλεγα και το ίδιο θα αναρωτιόμουν. Απλά εφόσον ούτως ή άλλως ο θεσμός δεν εξασφαλίζει το επίπεδο των διοριζόμενων ας το κάνουμε μια λοταρία και να τελειώνουμε.

Ορίστε μιλάω για το γαμημένο δημόσιο. Αλλά όταν ακούω ότι ο προγραμματιστής παίρνει 700 ευρώ και σκίζεται και ο δημόσιος παίρνει 1000 ευρώ και έχει 3 μήνες διακοπές (να δούμε τι θα τις κάνει...) μπορώ να κάνω αλλιώς…

Δε γαμιέται με τόσο κουβάλημα που έριξα στο Στρατό είμαι έτοιμος να ανοίξω εταιρεία Μεταφορών/ Μετακομίσεων!

Μι Λα Ρε Σολ

Θέλω να φτιάξω μπάντα. Ναι έχω κιθαρίστα, τον Jimara. Εγώ έπιασα το μπάσο, ναι ναι αυτή την μεγάλη κιθάρα που είναι πιο εύκολη γιατί έχει τέσσερεις (και πέντε και έξι) χορδές (καλοκαίρι είναι μην κάψετε καμιά ασφάλεια πιστεύοντας κάτι διαφορετικό). Drummer που θα βρω ε; ε; Προσπαθώ να πείσω διάφορους, αλλά αποτυγχάνω! Φτου!

Μιλώντας για μουσική, οι δίσκοι που ακούω τελευταία είναι Accident Of Birth του Dickinson γιατί απλά γαμάει, Lost And Found των Mudvayne δυνατή τσατίλα, Mafia των BLS για την βαβούρα του Βλάχου, Seven Circles των διαλυθέντων The Tea Party γιατί κεντάνε, God Hates Us All των Slayer γιατί είμαι βλάσφημος :p, Doomsday Machine των Arch Enemy γιατί έχει την πιο απίστευτη κιθαριστική δουλειά των τελευταίων χρόνων, One Wild Night των Bon Jovi γιατί κάθε καλοκαίρι ακούω Bon Jovi ρε! Live 9.0 των Slipknot γιατί οι τύποι είναι οδοστρωτήρας, 10,000 Fists των Disturbed γιατί είναι εξαιρετική δουλειά και American Idiot των Green Day γιατί απλά είναι φοβερός δίσκος!

Vapor Trails

Και αυτά είχα να πω. Πολλά και αδιάφορα για όλους. Αυτό που με κουράζει και με εκνευρίζει είναι ότι δεν ξέρω που πάω. Όλα είναι πολύ θολά και μπερδεμένα μέσα στο μυαλό μου. Και για όσους δεν το έχουν πάρει ακόμη πρέφα η ζωή μας είναι 90% τύχη και 10% προσπάθεια. Αν νομίζετε κάτι άλλο, απλά είστε από τους τυχερούς. Μέχρι τότε θα ακολουθώ κάτι περίεργα μονοπάτια μέσα στο μυαλό μου και όπου με βγάλει. Ούτως ή άλλως who gives a fuck?

RaDiKaL ΛΕΛΕ.