Η βαρυτική επίδραση του δημοσίου στην ελληνική πραγματικότητα

Δεδομένο Ι: Όλα τα σώματα που διαθέτουν επαρκή μάζα δημιουργούν καμπυλώσεις στο χωροχρονικό συνεχές, δηλαδή ασκούν βαρυτική έλξη στα σώματα που βρίσκονται στην εγγύτητα τους.

Δεδομένο ΙΙ: Ο Δημόσιος τομέας στην Ελλάδα τείνει να αποκτήσει την κρίσιμη μάζα ενός κόκκινου γίγαντα. Αυτό σημαίνει ότι πλέον γιγαντώνεται με τέτοιο ρυθμό που τείνει να καταπιεί οτιδήποτε βρίσκεται κοντά του. Η συνέχεια είναι επίσης δεδομένη. Είτε θα καταρρεύσει κάτω από την ίδια του τη μάζα, δίνοντας έναν υπέρλαμπρο υπερκαινοφανή, οδηγώντας την οικονομία στη διάλυση της με μια εντυπωσιακή έκρηξη είτε θα συρρικνωθεί και θα μετατραπεί σε ένα νεκρό σώμα, ένα μαύρο νάνο.

Δεδομένο ΙΙΙ: Ο Δημόσιος τομέας ΕΙΝΑΙ η Ελλάδα, επομένως αυτός ο κόκκινος γίγαντας μπορεί να πάρει μόνο το δρόμο της φαντασμαγορικής διάλυσης και δεν πρόκειται ποτέ να συρρικνωθεί.

Δεδομένο ΙV: Ο Δημόσιος τομέας είναι το άστρο γύρω από το οποίο περιστρέφεται η ζωή της χώρας. Οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν πανίσχυρα συνδικάτα για να πιέζουν τις κυβερνήσεις διεκδικώντας εξωπραγματικά αιτήματα, οι εκπαιδευτικοί έχουν τρεις μήνες πληρωμένων διακοπών, επιδόματα και ωράριο που αποτελεί κοροϊδία στα μούτρα κάθε ιδιωτικού υπαλλήλου.

Με βάση αυτά τα δεδομένα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το Δημόσιο, όπως λειτουργεί και θα λειτουργεί στην Ελλάδα μέχρι να την καταστρέψει, έλκει γύρω του όλους τους Έλληνες που αναζητούν μια αξιοπρεπή εργασία που να πληρώνει παραπάνω από ικανοποιητικά για τη μηδενική παραγωγικότητα μας και δημιουργεί ανωμαλίες στο οικονομικό και ατομικό συνεχές της ζωή μας. Ακόμη και να θες να κάνεις κάτι, ίσως πιο δημιουργικό, δεν μπορεί παρά να λογίζεσαι πως δουλεύοντας στον ιδιωτικό τομέα, όπου έχεις υποχρεώσεις, όπου ελέγχεται η ποιότητα της εργασίας σου και όπου υπάρχει πίεση για αποτέλεσμα πιάνεσαι ΜΑΛΑΚΑΣ. Όταν εσύ βαράς το ωκτάωρο++, άλλοι δουλεύουν μερικές ώρες, παίρνουν παραπάνω λεφτά, δεν σκοτίζονται για την ποιότητα της εργασίας τους και διεκδικούν συνεχώς σκανδαλώδεις αυξήσεις.

Πώς είναι δυνατόν να αγνοήσεις αυτό το υπέρλαμπρο άστρο που κατακαίει τις όποιες φιλοδοξίες μας κάνοντας την επιλογή οποιασδήποτε άλλης ενασχόλησης ρίσκο; Κάνοντας την επιλογή οποιασδήποτε άλλης ενασχόλησης ηλίθια επιλογή; Πώς μπορεί κάποιος να μην σκέφτεται ότι οι ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ζητάνε το διπλάσιο ΠΡΩΤΟ μισθό από ότι παίρνει ένας ιδιωτικός υπάλληλος πολύ περισσότερων προσόντων;

Με αυτά τα δεδομένα, είτε έχεις κάποια δουλειά με γνωριμίες που γουστάρεις και την πιάνεις και συνεχίζεις και το σύμπαν βοηθός είτε έχεις γνωστούς και χώνεσαι στον ιδιωτικό τομέα που μπορεί να είναι πολύ επικερδής για τους πολύ λίγους είτε γίνεσαι δημόσιος υπάλληλος και ειδικά καθηγητής, όπου εξασφαλίζεις μια σχετικά άνετη ζωή με μια δια βίου απασχόληση...

Μπορείς βέβαια να δοκιμάσεις πόσο μπορείς να αντέξεις στον χωρίς οξυγόνο παγωμένο πλανήτη που λέγεται ιδιωτικός τομέας...

ΕΠΟΠ, ΑΣΕΠ, ΚΕΠ, Δήμος ότι σκατά να ναι σωστά; Γιατί να είμαι εγώ ο ΜΑΛΑΚΑΣ της υπόθεσης;

Εγώ βλέπω δυο επιλογές ή πας solo σε κάτι δικό σου ή γίνεσαι δημόσιος και ησυχάζεις...

Σε μια χώρα που δεν παράγει τίποτα, ο κερδισμένος είναι αυτός που παίρνει τα περισσότερα αναλογικά με την ποσότητα του τίποτα που παράγει...

Έξοχα...

ΥΓ1. Δωρεά αυτού του blogger πήγα στην Infosystem '06. Ξέρω θα δυσκολευτείτε να το πιστέψετε, αλλά ήταν ΑΚΡΙΒΩΣ ίδια με τις προηγούμενες χρονιές. Απίστευτη βαρεμάρα... "Καλύτερο" περίπτερο με διαφοράαααα ήταν της Singular [πωπωπωπω!] με τη δεύτερη θέση να πηγαίνει στην έξοδο, του κατά τα άλλα άθλιου, Future Park [αμάαααααν!]. Πιο ενδιαφέρον περίπτερο αυτό του Hellug με τον αξιαγάπητο Tux και to εντυπωσιακό Xgl Desktop.

ΥΓ2. Μιας και πλησιάζουν οι εκλογές στο επόμενο post θα σας δείξω ακριβώς τι θα ρίξω στην κάλπη...