Kick the chair

Από τη σημερινή City Press.

Η σοσιαλιστική κυβέρνηση της Πορτογαλίας ανακοίνωσε χθες την εφαρμογή ενός προγράμματος, σύμφωνα με το οποίο θα αρχίσουν να απολύονται οι δημόσιοι υπάλληλοι που δεν αποδίδουν στην εργασία τους. Η σχετική μεταρρύθμιση θα αρχίσει να εφαρμόζεται το 2008 και προβλέπει την απόλυση των δημοσίων υπαλλήλων που θα αξιολογηθούν αρνητικά για δύο συνεχόμενα έτη.

Η Πορτογαλία εμφανίζει πολλά κοινά σημεία με την Ελλάδα, με την έννοια ότι είναι μία μικρή χώρα με υπερβολικά μεγάλο αριθμό δημοσίων υπαλλήλων. Ο αριθμός των εργαζομένων στη δημόσια διοίκηση και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα φτάνει τις 700.000. Η σοσιαλιστική κυβέρνηση κατέληξε στο συμπέρασμα ότι είναι πρακτικά αδύνατον να περιοριστεί το δημοσιονομικό έλλειμμα (ήταν 6% του ΑΕΠ το 2005 και μειώθηκε σε 4,6% του ΑΕΠ το 2006) κάτω από το όριο του 3% του ΑΕΠ που θέτει η Ε.Ε., σε σταθερή βάση, εάν δεν γίνουν πιο παραγωγικοί και πρόθυμοι οι δημόσιοι υπάλληλοι και εάν δεν περιοριστεί σταδιακά ο αριθμός τους.

Παλαιότερα, η Ελλάδα αποτελούσε μαζί με την Ιρλανδία και την Πορτογαλία το λεγόμενο ευρωπαϊκό «Νότο». Η Ιρλανδία πέτυχε την αναπτυξιακή και οικονομική «απογείωσή» της στηριζόμενη στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, στην προσέλκυση ξένων επενδύσεων και στη σωστή αξιοποίηση της νέας τεχνολογίας. Ήδη η Ιρλανδία θεωρείται μία από τις πλούσιες χώρες-μέλη της Ε.Ε., με κατά κεφαλήν εισόδημα 30%-35% μεγαλύτερο του δικού μας.

Η Πορτογαλία επιχειρεί τη δική της «απογείωση» μέσα από τον περιορισμό του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων και τη δραστική εξυγίανση της δημόσιας διοίκησης. Θα απαντήσουμε στην πρόκληση ή απλά θα παρακολουθούμε την απόσταση που μας χωρίζει από τις λεγόμενες χώρες του «Νότου» να μεγαλώνει; Εάν βάλουμε στην εικόνα και τις πρώην κομμουνιστικές χώρες που εντάχθηκαν στην Ε.Ε. και κάνουν ό,τι μπορούν για να εκσυγχρονιστούν και να γίνουν ανταγωνιστικές, καταλαβαίνουμε ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για νέες χαμένες ευκαιρίες.

Η Ιρλανδία μας έδειξε το δρόμο, η Πορτογαλία δίνει λύσεις στα προβλήματά της που έχουν μεγάλη σημασία και για εμάς, οι νέες χώρες-μέλη της Ε.Ε. αναλαμβάνουν ευχαρίστως τον οικονομικό και κοινωνικό λογαριασμό των μεταρρυθμίσεων. Εμείς τι ακριβώς κάνουμε;

Νομίζω πως τα δικά μου σχόλια θα είναι απλά εγκάθετα ή εμπαθή ή θα δικαιολογούν αλλαγή του nickname μου :@