Metal Shrapnel

Εκλογές σε τρεις μέρες; Αυτές πρέπει να είναι οι πιο αδιάφορες (βουλευτικές) εκλογές που θυμάμαι... Πότε φτάσανε κιόλας... Αλλά με τι να ασχολούμαστε; Με το Δήμαρχο που πήγε να κάψει το Δημαρχείο για να κουκουλώσει τις κομπίνες του [γαμάτο by the way] ή με το ότι το υπέρ-Ελληνικό ΛΑ.Ο.Σ ντύνει την προεκλογική του διαφήμιση με το score του The Rock από Hans Zimmer; Καραγαμάτο και καρά-αμερικάνικο! Μπράβο μαλάκες! Γι' αυτό και θα ασχοληθώ με metal.

Iced Earth - Framing Armageddon

Μουσικά/τεχνικά ο δίσκος δε λέει μία. Δεν έχει ούτε μισό αξιομνημόνευτο riff. Τώρα σαν σύνολο σώζεται καταρχήν από την πολύ καλή ερμηνεία του Ripper και από το όλο theme που το κάνει ενδιαφέρον στην ακρόαση. Θυμίζει ΕΝΤΟΝΑ New World Worder και Majestic από Gamma Ray, δύο δίσκοι που ήταν χαλαρά καλύτεροι. Πολύ κλισέ και το intro του Demian να χρωματίζει το Cataclysm. Γενικά καλό για χαλαρή ακρόαση, αλλά τίποτα το σπουδαίο...
--EDIT--
Χμμμ... Ομολογώ πως ήμουν πολύ αυστηρός. Αν και εμμένω στο ότι μουσικά δεν εντυπωσιάζει αρχικά, πυρήνας του δίσκου είναι η ιστορία που προσπαθεί να πει στιχουργικά και έτσι η μουσική είναι σε δεύτερο ρόλο, υποστηρικτική. Σαν σύνολο, διαβάζοντας τους στίχους, λειτουργεί πολύ ωραία! Δεν είναι ο δίσκος με τις κομματάρες, είναι ένα μουσικό διήγημα. Μoυ αρέσει όλο και περισσότερο! Mea Culpa.
--EDIT 2--
Πώς έπεσα τόσο έξω; Έχω σκατοπωρωθεί με το δίσκο! Φοβερός.
--EDIT 3--
Τι διάολο;! Δίσκος της χρονιάς μαζί με το Blackening! :@ :@ :@

Άκου ρε πηδιόλη: Ten Thousand Strong, Order Of The Rose και μετά όλο ξανά και ξανά! :@

Arch Enemy - The Rise Of The Tyrant

Ω ρε πούστη μου! Ο δίσκος σπέρνει! Τσίτα τα γκάζια, deathίλα χωρίς έλεος και σκισμένα φωνητικά από την Αγγελικούλα :p Ενώ το Doomsday Machine γκοτενμπούργκιζε [πάρε νέο όρο στα μούτρα Metal Hammer!], αυτό εδώ πυροβολεί με το όπλο παρά πόδα και σου παίρνει το κεφάλι. Οι Amott δίνουν ρέστα. Ριφούκλες, ωραίες μελωδίες και σόλο. Δισκάρα.

Άκου ρε πηδιόλη: The Last Enemy, In This Shallow Grave, The Day You Died

Apocalyptica - Worlds Collide

Λατρεύω τους Apocalyptica. Τους είδα ζωντανά, έχω λιώσει όλους τους δίσκους τους και ήξερα πως οι τύποι δεν θα με απογοήτευαν. Μάλιστα από τη στιγμή που αποφάσισαν να παίζουν μόνο πρωτότυπες συνθέσεις και να έχουν πια μονίμως drums, πιστεύω ότι έχουν κάνει ένα σημαντικό άλμα εμπρός στο μουσικό τους ταξίδι. Πολύ όμορφα τραγούδια, μελαγχολικά αλλά και γεμάτα με metal ένταση και τραχύτητα. Τί να τα κάνεις τα μπάσα και τις κιθάρες αν έχεις τσέλο από την κόλαση; Ε και κάτι σούπερ συμμετοχές στα φωνητικά βοηθάνε! [Correy Taylor, Χριστινάκι κτλ ;)]. Για άλλη μια φορά άψογοι.

Άκου ρε πηδιόλη: Όλο ρε!

As I Lay Dying - Oceans Between Us

Metalcore; Νομίζω ότι αδικούμε τον κύριο Λεμπέσης και τα φιλαράκια του. Αυτό εδώ πρόκειται για Killswitch Engage, Lamb Of Gοd και κλασσικό metal ανακατωμένα στο μπλέντερ και πασπαλισμένα με εκείνη τη μαγική σκόνη που λέγεται έμπνευση και πάθος. Δισκάρα. Γαμάει. Βαράει. Βαρβάτα riff, γκαρίλες, αλλά και μελωδία και συναίσθημα. To σύγχρονο metal στα καλύτερα του δηλαδή! Εύγε!

Άκου ρε πηδιόλη: Όλο ρε!