Fates intertwined
Κάθε πρωί στο λεωφορείο συνωστιζόμαστε. Τόσοι άνθρωποι. Τόσες διαφορετικές ιστορίες. Ο καθένας προσπαθεί να ξεκινήσει την ημέρα του. Τους βλέπεις, άλλοι χαμένοι στις σκέψεις τους, άλλοι ακούνε τη μουσική τους, άλλοι συζητούν, άλλοι χαζεύουν από το παράθυρο. Τόσα διαφορετικά πρόσωπα...Είδα έναν αρκετά νέο, που όμως έμοιαζε τόσο κουρασμένος... Κρατούσε στο χέρι διπλωμένες ακτινογραφίες... Ποιος ξέρει πια είναι η δική του ιστορία... Μακάρι να έχει καλό τέλος...
Μια καινούργια μέρα, τόσες πολλές μοίρες μέσα σε ένα στενό λεωφορείο που τρέχει, όπως και οι ζωές μας. Για λίγο μέσα σ' αυτό οι μοίρες μας διασταυρώνονται, χωρίς να συναντούνται ποτέ. Άνθρωποι που ίσως δεν ξαναδούμε. Τόσα πολλά μάτια... Τόσο παράξενη είναι η ζωή μας...
Ωραίο post. Είναι αλήθεια ότι και γω είχα σκεφτεί κάτι παρόμοιο στο παρελθόν. Άσχετοι σε μας άνθρωποι, που κουβαλάνε ολόκληρες ιστοριες από πίσω τους και μεις τους βλέπουμε σαν απλές οντότητες που συνυπάρχουν δίπλα μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌντως έτσι είναι, κάθε μέρα μας προσπερνανε άπειρα άτομα.Όλοι άγνωστοι μέσα σε μια πόλη αγνώστων.Δε ξέρω αλλά πάντα ήθελα να πιστεύω πως όλους μας μας δένει κάτι κοινό αν και δε γνωριζόμαστε μεταξύ μας .Ο καθένας τραβά την πορεία του . Μερικές απο αυτές τις πορείες διασταυρώνονται με την δική μας και άλλες ακολουθούν διαφορετικές τροχιές μακρια απο αυτή.
ΑπάντησηΔιαγραφή