A bleak day
Χθες, στη Θεσσαλονίκη, πρέπει να ήταν μια από τις πιο σκοτεινές, βαριές και κρύες μέρες του φετινού Φθινοπώρου... Περπατώντας στη Κασσάνδρου, από το ύψος της Βενιζέλου μέχρι και την Καμάρα, δεν μπορούσα να σταματήσω να νιώθω ένα αίσθημα ασφυξίας και μοναξιάς...Τόσα πολλά διαμερίσματα, τόσες ζωές στοιβαγμένες η μία πάνω στην άλλη σε στενούς δρόμους. Ελάχιστοι άνθρωποι, σιωπηλοί, σκυφτοί περπατούσαν. Το ίδιο και εγώ. Χαμένοι στο δικό τους κόσμο. Μπορεί να ζεσταίνονταν με ωραίες σκέψεις ή να πάγωναν περισσότερο με δεκάδες προβλήματα, ανούσια προβλήματα, που ταλαιπωρούν τις ασήμαντες ζωές μας.
Πόσο απέχει το ρετιρέ τις υψηλής κοινωνίας από ένα ισόγειο στην Κασσάνδρου; Πως και παρόλο την ευφυία μας δεν έχουμε κάνει τίποτα περισσότερο από το να μιμούμαστε τη διατροφική αλυσίδα της φύσης, από την οποία έχουμε εξέλθει, με τη διατροφική αλυσίδα της κοινωνίας; Μόνο που αυτή είναι πολύ πιο αδυσώπητη. Γιατί δεν επιφυλάσσει απλά το θάνατο στους αδύνατους, αλλά χειρότερα, έναν αργό θάνατο για όλη τους τη μίζερη ζωή...
όντως όταν βγήκα το βράδυ με τα κολλητάρια μου ήταν κάπως ο καιρός.Στο δρόμο προς άθωνος δεν υπήρχε ψυχή. Ωστόσο το πρωί κατά της 3:30 που γυρίσαμε από το Ziggy ήταν ο πιο τέλειος καιρός για περίπατο, είχε δροσιά και το μόνο που ακουγόταν ήταν τα πουλιά.Απλά τέλεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩστόσο αν και στη ζωή όλα είναι απλά , έχουμε καταφέρει να τα κάνουμε όλα σ---ά. Ας ελπίσουμε ότι μια μέρα όλο αυτό το σκηνικό θα αποτελεί παρελθόν.Κι ας δώσουμε σημασία στα απλά πράγματα τα οποία έχουν αξία , όπως μια βόλτα για κρασί με την παρέα,ένας περίπατος τα χαράματα ,νιώθωντας ξύπνιος όταν όλοι κοιμοούνται, ώρες συζητήσεων στα παγκάκια της Αριστοτέλους λύνοντας τα μυστήρια της ζωής και σχολιάζοντας τα τεκτενόμενα.Μέσα από όλα αυτά η μιζέρια της ψυχής δε σε αγγίζει και μπορείς να δ΄ωσεις και στους άλλους να δουν την πραγματική όψη της ζωής.
Έλα ρε που είχε κρύο. Σιγά μη σας έσπασε και κανά νύχι από την παγωνιά. Θα κατέβω Θεσσαλονίκη και θα αρχίσω να βλέπω άτομα με 2 παλτό, 2 σκούφους, 3 ζευγάρια γάντια και 2 κασκολ, με 15 βαθμούς και θα πεθαίνω στα γέλια!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΒάλτε καμιά ρόμπα, έχει κρύο!!!!!!
:@ Είπα ότι ήταν η πιο κρύα μέρα του Φθινοπώρου, δεν είπα ότι πεθαίναμε από το κρύο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαλάρωσε ρε κομάντο! Εκεί πάνω φοράτε και εφημερίδες από μέσα; Όταν έρθεις να κυκλοφορείς με βερμούδα και φανελάκι! :p
Από όλο το κείμενο κόλλησες στο... κρύο! :@
Κασσάνδρου μένεις ρε συμπολίτη; Εγώ Στρατηγού Δουμπιώτου, οπότε ίσως έχεις ακούσει τις μεταλλιές που βάζω :Ρ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠλάκα πλάκα, κάτι τέτοιες εποχές κάθεσαι να σκεφτείς. Οταν βλέπεις τί γίνεται, όταν καταλαβαίνεις ότι είμαστε εντελώς αποξενωμένοι σαν άνθρωποι...
Μπα στο Μεξικό της Ανατολικής Θεσσαλονίκης μένω, Ανάληψη :p εκεί κάτω μένει η sister.
ΑπάντησηΔιαγραφήΉταν πολύ μελαγχολική μέρα... και οι αυτές οι παλιές περιοχές σου μαυρίζουν τη ψυχή έτσι πλακωμένες που είναι...
Όχι δε φοράμε εφημερίδες από μέσα, αλλά εσωθερμικό υαλοβάμβακα.Μ' όλα αυτά που είπα είναι ότι αν τώρα μιλάς για κρύο, τι θα λες όταν (κι αν) κάνει;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ πάνω δεν έχει κρύο.