Requiem

In Requiem - Paradise Lost
Αν θυμάστε, στην μεταλλική ανασκόπηση του 2007 είχα πει ότι προτίμησα να ακούσω αρκετούς δίσκους και όχι να ρίξω μια αφτιά σε όσο το δυνατόν περισσότερους. Έτσι κάποιες κυκλοφορίες μου διέφυγαν. Εγκληματική αμέλεια θα τη χαρακτήριζα. Ο νέος δίσκος των Paradise Lost, το In Requiem, είναι φανταστικός. Δεν είναι ούτε υπέρ-τεχνικός [όπως πχ. ένας δίσκος των Dream Theater, που όμως δεν ακούγεται], ούτε υπέρ-πιασάρικος, όμως ξεχειλίζει από μελαγχολική ατμόσφαιρα και ωραίες μελωδίες που ξεπηδάν συνέχεια πίσω από βαρβάτα και αργόσυρτα riff. Το Requiem, το The Enemy και το Ash & Debris σου δίνουν τα μυαλά στο χέρι και λες και ευχαριστώ :@

Είπα να αντιγράψω κάτι από την ποιητική κριτική του Hammer, αλλά ήταν τόσο over the top που το άφησα. Κάτι για "αιμορραγούσες φλέβες των σκοτεινών ουρανών" γράφουν :@ Οπότε απλά ακούστε το γαμημένο δίσκο!

Requiem For A Dream
Αξιώθηκα και είδα την πολύ γνωστή αυτή ταινία. Τρομερή και με το γνωστό, υπέροχο μουσικό ντύσιμο. Μοναδικό μέλημα του Hubert Selby ήταν να πάρει τέσσερις χαρακτήρες και κυριολεκτικά να τους συντρίψει μέχρι το τέλος της ιστορίας του. Καταθλιπτική όσο και η πραγματικότητα που ζούμε, γιατί ήταν τόσο ωμά ρεαλιστική που δεν άφηνε το παραμικρό περιθώριο λύτρωσης. Ναι, τα όνειρα πεθαίνουν...

Requiem for a fan
Είχα δει ένα ντοκιμαντέρ όπου παρουσιαζόταν για πρώτη φορά μια συμπεριφορά των χιμπατζήδων που δεν είχε παρατηρηθεί προηγουμένως. Ενίοτε, δυο ομάδες των ανθρωποειδών διεξήγαγαν πόλεμο συμμοριών. Μια ομάδα από αρσενικά επιτίθεντο και σκότωναν κάποιο άλλο με φοβερή βαρβαρότητα. Ξέρετε, όπως ακριβώς κάνουμε εμείς. Παπάρια εξέλιξη. Ζώα με τη χείριστη σημασία της λέξης είμαστε. Να σκοτώνουν για 11 ψωλαράδες που κυνηγάνε ένα τόπι; Έλεος γαμώ την ανθρωπότητα μου...

Requiem for seriousness
Πώς είναι δυνατόν άνθρωποι με γιγάντια εισοδήματα, τα περισσότερα σκοτεινά, να το παίζουν οι προστάτες των αδυνάτων; Οι ρουφιάνοι οι δημοσιογράφοι των ρετιρέ "υπερασπίζονται" κάθε μέρα τους φτωχούς και τους αδύνατους, αλλά πως; Πως μπορούν να νιώσουν το ζόρι του κόσμου όταν τους χωρίζει ένα γιγάντιο οικονομικό και κοινωνικό χάσμα; Μα δεν μπορούν. Είναι όλα μια φρικτή παράσταση, με κακό σενάριο, κακές ερμηνείες και άθλια σκηνοθεσία...

Requiem for my hart
Άτιμη γκαρσόνα στο Ηλιοτρόπιο... :@