The Mist

Ενώ οι κριτικοί είναι απασχολημένοι με το να βραβεύουν μια ταινία που πέρα από καλό ρυθμό δεν είχε τίποτα άλλο εκτός από έναν παρανοϊκό δολοφόνο με ένα πιστόλι πεπιεσμένου αέρα, ένα αριστούργημα μάλλον έπεσε στο περιθώριο.

Καλυμμένη πίσω από μια ελαφρώς b-movie πλοκή η ταινία του Frank Darabond, βασισμένη σε έργο του Stephen King, αποτελεί μια αδυσώπητη ματιά στον ανθρώπινο ψυχισμό και στις δυναμικές μια ομάδας ατόμων όταν έρχονται αντιμέτωποι με τον απόλυτο τρόμο.

Είναι μια ματιά στο πόσο κοντά στα όρια της παράνοιας και της παράδοσης μας σε πρωτογενείς, ενστικτώδεις συμπεριφορές ακροβατούμε μόλις τα δεκανίκια της λογικής σπάσουν. Και σε εκείνο το όριο είναι που κάθε συνοχή καταρρέει, σε εκείνο το όριο είναι που βλέπουμε τη γέννηση της θρησκείας που τρέφεται από τον τρόμο και την αδυναμία της λογικής να εξηγήσει αυτό που βλέπεις.

Η ταινία είναι απλά τέλεια, στο σενάριο, στο ρυθμό, στις ερμηνείες. Αν και πιστεύω ότι να βαθμολογείς ταινίες είναι ανούσιο [μια ταινία με 80% είναι κατά 20% καλύτερη μίας με 60%;], αν αυτό βοηθάει θα έβαζα 11/10.

Α ναι είναι και το τέλος. Αλλά αυτό το αφήνω να το δείτε οι ίδιοι...

ΥΓ. Άσχετο, αλλά μιας και το 1984 είναι το αγαπημένο μου βιβλίο, βρήκα μερικές συγκλονιστικές ατάκες του.