Greek σαπίλα

Λόγω ιδιαιτεροτήτων η Κίνα είναι συχνά αντικείμενο υποτιμητικού σχολιασμού. Όμως, παρά τα προβλήματα της δεν παύει να είναι μια χώρα που μεταμορφώνεται ταχύτατα. Αυτό που μου προκαλεί εντύπωση είναι πως, αν μη τι άλλο, έχουν μια αυστηρή στάση απέναντι στη διαφθορά.

Πάνω από 500 δημόσιοι λειτουργοί και 300 δικαστικοί έχουν φυλακιστεί ή εκτελεστεί για περιπτώσεις διαφθοράς και νομής δημοσίου χρήματος. Στην Κίνα. Αντίθετα στην Ελλάδα, τη χώρα της δικαιοσύνης και της δημοκρατίας, η διαφθορά τείνει να υφίσταται πλέον με τις ευλογίες του νόμου. Δεν είναι απλά μια γενικευμένη παθογένεια, όπως πχ. σε πολλές χώρες της Λατινικής Αμερικής, όχι, εδώ είναι μια επίσημη κρατική και δημόσια λειτουργία, όπως στις περισσότερες Αφρικανικές "δημοκρατίες".

Δεν νομίζω ότι μπορούμε να καταλήξουμε σε διαφορετικά ή πιο αισιόδοξα συμπεράσματα όταν παρακολουθούμε τον τρόπο που η ελεγχόμενη δικαιοσύνη συστηματικά κουκουλώνει υποθέσεις που αγγίζουν ποικίλα συμφέροντα, το πως αυτή χειραγωγείται ανοικτά από την κυβέρνηση, το πως οι πολιτικοί, αυτοί οι μπάσταρδοι, βρίσκονται διαρκώς στο απυρόβλητο και απαλλάσσονται παίζοντας το θύμα και προβάλλοντας ανόητες δικαιολογίες.

Και για αυτό δεν ευθύνονται οι πολιτικοί και οι δικαστικοί. Αυτοί βρήκαν το βάζο με το μέλι και δεν λένε να βγάλουν το δάκτυλο από κει. Φταίνε οι πολίτες, που και αυτοί με τη σειρά τους διευκολύνονται από την καθημερινή "μικρο-διαφθορά", φταίνε και αυτοί που ονειρεύονται το νέο ελληνικό ολυμπιακό άθλημα, το "πάρε τα λεφτά και τρέχα για 100μ - μετά θα απαλλαγείς"...

Οι δημοσκοπήσεις λένε τη μισή αλήθεια. Δεν είναι ότι ο κόσμος είναι θυμωμένος γιατί τον κλέβουν, είναι θυμωμένος γιατί δεν μπορεί να κάνει το ίδιο με τόσο θράσος, ευκολία και ατιμωρησία. Αυτή είναι η Ελλάδα του 2008. Πίσω ολοταχώς...