Το καλοκαίρι της (αληθινής) Ελλάδας

Με το ζόρι τέσσερα μετάλλια αλλά 15 (μέχρι στιγμής) περιπτώσεις ντόπας. Ναι, αυτό είναι το καλοκαίρι της πραγματικής Ελλάδας. Τις επιτυχίες(;) προ τεσσάρων χρόνων διαδέχθηκε η γνωστή ελληνική ανυπαρξία στα αθλητικά δρώμενα. Και λογικό είναι μιας και η μισή ομάδα ξεκληρίστηκε όταν 15 αθλητές βρέθηκα ντοπέ.

Εκπλήσσει κανέναν το γεγονός; Σίγουρα όχι. Ειδικά της Χαλκιά. Αυτό που είναι πιο προφανές από ποτέ όμως είναι ότι το σύστημα του ντοπαρίσματος δεν ήταν κάποια κακόβουλη σκευωρία των Νεφελίμ, αλλά πολιτικά κατευθυνόμενο και οικονομικά παρακινούμενο.

Άρτος και Θέαμα. Ειδικά στην περίπτωση της νεοελληνικής ψυχοσύνθεσης που κάθε "πρωτιά" συνιστά εθνική ανάταση και επιβεβαίωση των ανώτερων αρχαίων γονιδίων μας...

Οι αθλητές τύγχαναν εξωφρενικών προνομίων, οι πολιτικοί είχαν photo opportunities και ο κόσμος την αποχαύνωση του. Τι χορός εκατομμυρίων στήθηκε σε εκείνους του Ολυμπιακούς του άπειρου κόστους, των διαφημίσεων, των καναλαρχών-προέδρων ομοσπονδιών δε θα μάθουμε ποτέ. Θα ξέρουμε ότι πληρώνουμε τους μισθούς "άξιων" αξιωματικών του Στρατού [μ3α3;] και τα κότερα πολιτικών και "προπονητών".

Στην Ελλάδα κανένας δε δικάζεται [εκτός αν χρωστάς καμιά κλήση] κανένας δε τιμωρείται και αυτή η συλλογική μνήμη μοιάζει να είναι πιο σύντομη από του χρυσόψαρου. Κληρονομιά από τους αρχαίους [κατά όνομα μόνο] προγόνων μας; Μπα κληροδότημα της νεοελληνικής ψυχής, της πουστιάς, της αρπαχτής και της ξάπλας.

Αυτό είναι το πραγματικό καλοκαίρι της Ελλάδας. Αφάνεια, θεωρίες συνωμοσίας και έκπληξη για το τι κρύβεται πίσω από ένα δάκτυλο...