Capital Punishment

Η οικονομική “κατάρρευση”, που προήλθε από την κατάργηση κάθε ελεγκτικής δικλείδας προς όφελος της άκρατης πλεονεξίας, φαίνεται να οδηγεί την παγκόσμια κοινωνία σε περίεργες κατευθύνσεις.

Αντί το σύστημα, που καλώς ή κακώς επικράτησε, να τεθεί υπό πλήρη αξιολόγηση και ολική επανεκκίνηση κάτω από νέους, δικαιότερους όρους, γίνεται το παν για να μπαλωθεί, για να αντιμετωπιστούν τα συμπτώματα με το ασημείωτο για τους ίδιους τους θύτες!

Στελέχη, που με την απληστία τους οδήγησαν τις επιχειρήσεις τους στην χρεωκοπία, τώρα έχουν τη δυνατότητα να σώσουν την προσωπική τους περιουσία με τα λεφτά των εργαζομένων τους. Υπό την απειλή των απολύσεων το έδαφος είναι ευνοϊκό για να περάσουν πολλές ρυθμίσεις που θα θεωρούνταν απαράδεκτες υπό άλλες συνθήκες.

Περίεργες “εθελοντικές” συμβάσεις διευρυμένων ωραρίων (70+ ωρών), αποδοχές ελαστικές, κατάργηση όσων εδώ και εκατό σχεδόν χρόνια θεωρούνταν δεδομένα!

Δεν είναι δυνατόν μια κρίση που προκλήθηκε αποκλειστικά και μόνο από την ανευθυνότητα δισεκατομμυριούχων να γυρνάει και πάλι εις βάρος των μη προνομιούχων. Δυστυχώς η κοινωνία μας πάει πίσω ολοταχώς. Σε όλους τους τομείς.

Το σύστημα έχει χρεοκοπήσει. Το θέμα είναι αν είμαστε ώριμοι σαν κοινωνία να πάρουμε, για πρώτη ίσως φορά, πραγματικά καινοτόμες, αλτρουιστικές αποφάσεις και μέτρα, όχι πεθαμένων ιδεολογιών του παρελθόντος, αλλά κοιτάζοντας στο μέλλον.

Όμως δεν είμαστε. Σαν σύνολο είμαστε απελπιστικά πρωτόγονοι...