Riot Act II

Στο προηγούμενο κείμενο είπα ότι στην Ελλάδα δεν αλλάζει τίποτα, τίποτα ουσιαστικό, λόγω χρόνιων πολιτικών αγκυλώσεων.

Όμως ενώ σβήνουν οι φλόγες, η εικόνα που εγώ έχω είναι αυτή μιας γενικευμένης απογοήτευσης σε ολόκληρη την κοινωνία. Για πρώτη φορά, όσο μπορώ να θυμάμαι, υπάρχει πια η χειροπιαστή αίσθηση της απόλυτης κατάρρευσης και ενός τρομακτικού κενού κεντρικής διαχείρισης.

Αυτά τα γεγονότα, αν και έχουν "κλασσικά" στοιχεία προηγούμενων ταραχών και σίγουρα τα εκμεταλλεύτηκαν οι γνωστοί, έχω την αίσθηση ότι προκάλεσαν αναταράξεις σε ολόκληρο τον κοινωνικό ιστό. Αναταράξεις που δύσκολα θα σταματήσουν στο εγγύς μέλλον.

Μέσα στον καταιγισμό σκανδάλων, ανικανότητας, οικονομικής τελμάτωσης και εντυπωσιακής ταξικής αδικίας για μια χώρα μόλις δέκα εκατομμυρίων, αυτά τα γεγονότα, φοβάμαι, θα οδηγήσουν σε μια γενική παραίτηση. Και αυτό είναι ότι χειρότερο για το μέλλον οποιασδήποτε χώρας.

Οι κάτοικοι της Ελλάδας νιώθουμε πια ότι δεν έχουμε να ελπίζουμε και να περιμένουμε τίποτα από την τόσο ακριβή πολιτεία μας. Αυτό είναι διαπίστωση και όχι απλά πρόσκαιρη απαισιοδοξία.

Αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι αυτή η πρόσκαιρη "επανάσταση" θα έχει ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα. Θα δημιουργήσει μια οριστική ρήξη κάθε συνεκτικού δεσμού. Άλλοι βλέπουν ενοποίηση, εγώ διακρίνω τον κίνδυνο ακόμη μεγαλύτερου ατομικισμού. Γιατί αν το κράτος δεν μπορεί να προασπίσει τα βασικά σου δικαιώματα, όταν όλοι βλέπουν στον απέναντι το δολοφόνο, τον προδότη, τον εκμεταλλευτή, τον κλέφτη, τότε ο καθένας θα κοιτάει να βολεύει τον εαυτό του...

Παράλληλα, αναπτύσσεται μια περίεργη δυναμική αντιπαραγωγικής αμφισβήτησης στους μαθητικούς κύκλους. Δεν μπορώ να δεχτώ ανήλικα που αυτοαποκαλούνται πρόεδροι "συντονιστικών", που εμφανώς παπαγαλίζουν ή αναπαράγουν φαντασιώσεις να προτείνουν πολιτικές. Δεν έχουν την παιδεία, την εμπειρία και την ωριμότητα να το κάνουν. Δεν μπορούν να διεκδικούν τάχα εκπαίδευση όταν το μόνο που θέλουν είναι να χάνουν "μάθημα"

Από την άλλη, οι ακριβοπληρωμένοι διαχειριστές μας όχι πολιτικές δεν προτείνουν, αλλά είναι επικίνδυνα ανίκανοι μα συνάμα έξοχοι κομπιναδόροι.

Προσωπικά πιστεύω ότι το περιστατικό αυτό θα πυροδοτήσει αλλαγές. Δεν αναιρώ αυτό που είπα. Πιστεύω ότι θα πυροδοτήσει αρνητικές μη-αλλαγές. Ακόμη μεγαλύτερη απομόνωση, άρνηση, δημιουργική απραξία και βόλεμα. Μοιάζει να είναι το τέλος μιας εποχής. Μόνο που αυτή η νέα βρωμάει ήδη σαπίλα...Ίσως να είναι και αντανακλαστικό επιβίωσης...

Μακάρι να διαψευσθώ εντελώς.

Αύριο έχει κηρυχθεί απεργία. Ελπίζοντας πως κάνω πραγματικά λάθος στις εκτιμήσεις μου πρέπει να συμμετάσχω. Το ίδιο είναι καλό να πράξουν και όσοι το κάνουν όχι με το αζημίωτο, όχι για το χαβαλέ, αλλά μετά από σκέψη.

Υγ. Η φωτογραία από Kaltsovrako