Ο ανικανότερος

Αναρωτιέμαι πως θα χαρακτηρίσει ο ιστορικός του μέλλοντος την περίοδο Καραμανλή. Αναρωτιέμαι, αν προβληματισμένος θα προσπαθεί να εξηγήσει γιατί οι Έλληνες τον χαρακτήριζαν ως τον καταλληλότερο, για τον πρωθυπουργικό θώκο, επί 5 και πλέον χρόνια.

Για εμένα ο γρίφος του Καραμανλή είναι ποιος ήταν ο λόγος της ανικανότητας και της παντελούς απουσίας του. Ακόμη και μετά την κατάρρευση του επικοινωνιακού τείχους του Ρουσόπουλου, που τον ήθελε κρυμμένο στο Μαξίμου ώστε να μην φθείρεται επικοινωνιακά, ακόμη και τότε, ποτέ δεν μου έδωσε την εντύπωση ότι διαχειρίζεται κάτι, ότι ενδιαφέρεται για το τι στο διάολο κάνει το ανικανότατο επιτελείο του και οι καταπληκτικοί υπουργοί του.

Τι είναι πιο ανησυχητικό άραγε; Το ότι απλά δεν ήξερε, δεν μπορούσε, ήταν τρομακτικά λίγος ή ότι στα αλήθεια δεν τον ένοιαζε, βαριόταν βρε αδερφέ! Επί των ημερών του τα διάφορα στελέχη, κουμπάροι, αμόρφωτοι αριβίστες και λαμόγια χόρτασαν λιγάκι από την εξουσία σαν να είμασταν στις εποχές του Ανδρέα Παπανδρέου, τότε που το ρουσφέτι και η αναξιοκρατία έγιναν η θρησκεία των νεοελλήνων.

Να θυμηθούμε τους Παναγιωτόπουλο και Γιακουμάτο που άφησαν "τρομερό" έργο στον τομέα της εργασίας; Τον Στυλιανίδη που πήγαινε στα μπουζούκια ενώ η Αθήνα καιγόταν; Τον Αλογοσκούφη που δεν μπόρεσε να συντάξει έναν, έστω στο περίπου, σωστό προϋπολογισμό; Τον Αβραμόπουλο που δήλωσε ότι το έργο του στην Υγεία ολοκληρώθηκε, ενώ η διαφθορά εκεί μέσα είναι ασύλληπτη; Να θυμηθούμε τον Παυλόπουλο που κάηκε η Ελλάδα όλη, αλλά ουδέποτε παραιτήθηκε; Μήπως τον Σουφλιά των αυθαιρέτων και του "σεβασμού" του περιβάλλοντος; Τον Πολύδωρα με τον "Στρατηγό άνεμο"; Μήπως τη Ντόρα της διπλωματίας των δελτίων τύπου;

Τι θα βρει να γράψει αυτός ο άμοιρος ο ιστορικός, πέρα του ότι αυτά τα πέντε χρόνια ήταν πραγματικά χαμένα; Και όχι απλά χαμένα, αλλά πήγαμε και πίσω ολοταχώς. Και ακόμη και την στιγμή που, έστω για μια φορά, μπορούσε να αναλάβει τις ευθύνες του, να δείξει ότι έχει κάποια βούληση, ο Καραμανλής της ικανότητας διάλεξε την εθελούσια έξοδο με ένα τέχνασμα που δεν έπεισε ούτε τους πιο φανατικούς οπαδούς του κόμματος του.

Ιστορικέ του μέλλοντος καλύτερα να αφήσεις την περίοδο 2004-2009 κενή, γιατί ακριβώς αυτό ήταν...

1 σχόλιο:

  1. Ο άνθρωπος ήταν ο πρώτος πρωθυπουργός με νοοτροπία δημοσίου υπαλλήλου. Το θέμα είναι ότι η κατάσταση δεν σηκώνει και δεύτερο

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Από το Blogger.