Η συμμορία των έντεκα(εκατομμυρίων)

Τώρα που η Ελλάδα έφτασε επιτέλους στον πάτο και η απαξίωση της είναι πλήρης σε παγκόσμιο επίπεδο, πολλά γράφονται και λέγονται για τις ευθύνες του πολιτικού συστήματος. Και οι ευθύνες υπάρχουν και είναι ιστορικές. Αλλά αλήθεια, μήπως πρέπει να αναζητήσουμε την πραγματική αιτία της σημερινής κατάντιας κάπου αλλού; Μήπως το πολιτικό σύστημα απλά ικανοποίησε την ευρύτερη κοινωνική πίεση για ανομία, αναξιοκρατία και βόλεψη;

Είναι οι Έλληνες πολίτες τα θύματα της κρίσης ή μήπως όλοι μας, λίγο ή πολύ, είμαστε οι πραγματικοί θύτες; Μήπως η απόλυτη ηθική κατάπτωση της κοινωνίας μας απλά αντικατοπτρίζεται σε αυτούς τους ερασιτέχνες πολιτικάντηδες;

Γιατί όταν ακούς για άτομα που, ενώ έχουν πολύ μεγάλη περιουσία, φοροδιαφεύγουν προκλητικά, δηλώνουν ελάχιστα εισοδήματα και από πάνω εισπράττουν αυτό το έκτακτο επίδομα [μιλάμε για εκατό-διακόσια ευρώ!] χωρίς ίχνος ντροπής, τότε μάλλον το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι η διαχείριση, είναι η παρακμή.

Δυστυχώς, οι σύγχρονοι Έλληνες γίναμε αυτό που οι αρχαίοι πρόγονοι μας σιχαίνονταν. Γίναμε οι Βάρβαροι. Μια μεγάλη συμμορία που τα μέλη της εκβιάζουν, κλέβουν και λεηλατούν ότι μπορούν, που θεωρούν το σύνταγμα και τους νόμους, στην καλύτερη των περιπτώσεων, μια ενόχληση. Δεν υπάρχει τιμή ανάμεσα στους κλέφτες. Και αυτό είναι, δυστυχώς, η πλειοψηφία των Ελλήνων.

Μπορεί ο ΓΑΠ να προσπαθεί να σώσει την Ελλάδα, αλλά στα αλήθεια δεν νομίζω ότι οι Έλληνες θέλουν σωθούν. Μέχρι τελικής πτώσης θα εμμένουν στην κουτοπονηριά, την μικροπρέπεια, την εγωπάθεια και αυτό που θεωρώ την απόλυτη ηθική κατάπτωση, την παντελή έλλειψη ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ και ΤΙΜΗΣ.