Σκόρπιες σκέψεις ΙΧ

Επιτέλους
Έπρεπε η Ελλάδα να φτάσει στη χρεωκοπία [γιατί πλέον ο δανεισμός με τέτοια επιτόκια δεν είναι δυνατός], για να αποφασίσουν οι κυβερνώντες να πάρουν τα απαραίτητα μέτρα. Αν και άργησε απελπιστικά ο ΓΑΠ, ίσως πιστεύοντας ότι η υψηλή διπλωματία του θα μας κέρδιζε λίγο χρόνο, τελικά αναγκάστηκε να κάνει αυτό που έπρεπε να έχει γίνει εδώ και μια δεκαετία.

Και ίσως είναι ειρωνεία της ιστορίας, ότι είναι ο γιος αυτού που νομιμοποίησε ουσιαστικά την κουλτούρα της απόλυτης διαφθοράς, του κρατισμού, της δημαγωγίας και της εικονικής πραγματικότητας, που θα βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά.

Όπως και στους Ολυμπιακούς του 2004 ήμασταν "υπό επιτήρηση" και τα καταφέραμε μια χαρά, έτσι και τώρα είναι καλό ότι θα μας ελέγχουν συνεχώς. Αλλιώς εύκολα θα ξανακυλήσουμε στην αλόγιστη σπατάλη λόγω πολιτικής δειλίας και σκοπιμότητας.

Έπρεπε να φτάσουμε στο σημείο όπου κυριολεκτικά δεν είχαμε επιλογή, για να αρχίσουν να τίθενται οι βάσεις για την αλλαγή αυτού του ανοσιουργήματος που ονομάζεται σύγχρονη Ελλάδα;


Σάπια συνταξιοδοτικά δικαιώματα
Το ασφαλιστικό είναι ένα πολύ μεγάλο ζήτημα. Δεν θα αναλύσω τώρα τις απόψεις μου, απλά θα θέσω μια απορία. Όλοι αυτοί, κυρίως δημόσιοι υπάλληλοι και μέλη των σωμάτων ασφαλείας, που ετοιμάζονταν για συνταξιοδοτήσεις, είχαν κάποια μεγάλα σχέδια για τα χρόνια της "ξεκούρασης" τους στις πλάτες τις νεώτερης γενιάς; Ή απλά η σύνταξη ήταν ένας αυτοσκοπός; Μήπως απλά ήταν η αρχή μιας νέας "μαύρης" καριέρας; Γιατί πολλοί απόστρατοι απασχολούνται μια χαρά, στερώντας την εργασία από αυτούς που πρέπει να χρηματοδοτούν την σύνταξη τους με επαχθείς εισφορές...

Ο πιο ανακουφισμένος Έλληνας
Είναι σήμερα χωρίς αμφιβολία ο Καραμανλής. Φαντάζεστε τι θα γινόταν αν έπρεπε αυτός να παραβρίσκεται σε όλες αυτές τις συνεδριάσεις με τους ετέρους που εξαπατήσαμε; Αν θα έπρεπε να δίνει δεκάδες συνεντεύξεις σε ξένα μέσα για να πείσει ότι θα πάρουμε τα μέτρα [λέμε τώρα...]; Θα είχε κάνει χαρακίρι...

Λαμπρή ήταν λοιπόν η στρατηγική της πολιτικής φυγής. Αφού μας άφησε παρακαταθήκη την χειρότερη περίοδο διακυβέρνησης της νεώτερης Ελλάδας, τώρα μπορεί να απολαύσει το χοιρομέρι του στη Ραφήνα...

Footbaaaaaaal
Είδα το Super Bowl [είμαι οπαδός του Αμερικάνικου ποδοσφαίρου - σε αντίθεση με το Ελληνικό :p] και πωρώθηκα. Είναι ένα άκρως τεχνικό άθλημα. Με σύντομες, ενορχηστρωμένες στην εντέλεια φάσεις. Αλλά αυτό που ήθελα να τονίσω είναι πόσο καλή είναι η διαιτησία. Εκτός του ότι υπάρχουν έξι διαιτητές, η κάθε ομάδα μπορεί να κάνει άμεσα ένσταση σε μια απόφαση. Ο διαιτητής μελετάει τη φάση σε replay από πολλές οπτικές και ανακοινώνει στα μεγάφωνα την απόφαση του. Αν η ομάδα είχε άδικο χάνει ένα time out.

Στον τελικό υπήρξε μια φάση touchdown, που αρχικά ακυρώθηκε, αλλά μετά την ένσταση και την επανεξέταση τελικά δόθηκε και έκρινε τον αγώνα. Η FIFA από την άλλη επιμένει, προφανώς σκόπιμα, σε ένα σύστημα που αφήνει μεγάλα περιθώρια σφάλματος και υποκειμενικότητας. Μετά από κάθε αγώνα αναλώνονται άπειρες σελίδες και ώρες για την ανάλυση των λαθών της διαιτησίας. Δεν υπάρχει λόγος η διαιτησία να παίζει άλλον ρόλο, πλην της εφαρμογής των κανόνων. Ας το σκεφτούν αυτό οι οπαδοί του άλλου ποδοσφαίρου :p