Bleak Dawn

Πριν από είκοσι χρόνια, ο Voyager 1 είχε φτάσει στα όρια του ηλιακού μας συστήματος. Λίγο προτού περάσει τον ορίζοντα της μικρής κοσμικής μας γειτονιάς, γύρισε και έριξε μια τελευταία ματιά στον κόσμο των δημιουργών του. Από απόσταση 6 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων αυτός ο μικρός πλανήτης, που κάποτε οι κάτοικοι του τον θεωρούσαν το κέντρο του σύμπαντος, δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια χλωμή γαλάζια κουκκίδα ...

Ας αναλογιστούμε όλοι μας λοιπόν τη δυστυχία, το θάνατο και την καταστροφή που έχει επιφέρει στον μικρο, εύθραυστο κόσμο μας, στα πλάσματα του, αλλά και σε εμάς τους ίδιους, η μεγαλομανία, η εγωπάθεια, η ανείπωτη βλακεία της κοντόφθαλμης οπτικής και της ματαιότητας των θρησκειών, των οικονομικών, πολιτικών και κοινωνικών κατεστημένων μας...

Ο Carl Sagan, αυτό ο μεγάλος άνθρωπος και επιστήμονας, κατέγραψε τις σκέψεις του βλέποντας αυτή την εικόνα. Και είναι σκέψεις που θα πρέπει να προβληματίζουν όλους μας, όλους εμάς που ζούμε πάνω σε έναν έναν κόκκο σκόνης, που αιωρείται στο απέραντο σκοτάδι του Κόσμου...

Bleak Dawn [κατεβάστε το - 256Kbps]

Everyone you love,
everyone you know,
everyone you ever heard of,
every human being who ever was,
lived out their lives

The aggregate of our joy and suffering,
thousands of confident religions, ideologies, and economic doctrines,
every hero and coward, every creator and destroyer of civilization,
every king and peasant,
every young couple in love,
every mother and father,
hopeful child,
inventor and explorer,
every teacher of morals, every corrupt politician,
every "superstar",
every "supreme leader",
every saint and sinner in the history of our species, lived there...
on a mote of dust suspended in a sunbeam...

The Earth is a very small stage in a vast cosmic arena.

Think of the rivers of blood
spilled by all those generals and emperors
so that, in glory and triumph, they could become the momentary masters
of a fraction of a dot

How frequent their misunderstandings,
how eager they are to kill one another,
how fervent their hatreds

Our posturings, our imagined self-importance,
the delusion that we have some privileged position in the Universe,
are challenged by this point of pale light...

Our planet is a lonely speck in the great enveloping cosmic dark...

Think of the rivers of blood
spilled by all those generals and emperors
so that, in glory and triumph, they could become the momentary masters
of a fraction of a dot

In our obscurity, in all this vastness,
there is no hint that help will come from elsewhere
to save us from ourselves.

Our planet is a lonely speck in the great enveloping cosmic dark...

Think of the rivers of blood
spilled by all those generals and emperors
so that, in glory and triumph, they could become the momentary masters
of a fraction of a dot

Like it or not, for the moment,
the Earth is where we make our stand

There is perhaps no better demonstration of the folly of human conceits,
than this distant image of our tiny world,
it underscores our responsibility to deal more kindly with one another
and to preserve and cherish the pale blue dot,
the only home we've ever known...

ΥΓ. Απεριόριστες ευχαριστίες στον media12 για τη φοβερή μίξη! Με ποιο άλλο μέσο, εκτός του δαιμονοποιημένου internet, δύο άγνωστοι άνθρωποι, σε δυο διαφορετικές χώρες, θα επικοινωνούσαν και θα συνεργάζονταν χωρίς κανένα κέρδος παρά μόνο την αγάπη για τη μουσική;