Set to fail

Με δυο επεισόδια να μένουν πλέον, το Lost πάει για μεγάλο φιάσκο. Από κει που ξεκίνησε σαν μια σειρά που με έπεισε, σε κάποιο σημείο, ότι είχε αποκτήσει κατεύθυνση και σκοπό, μάλλον αποδεικνύεται ότι όλες αυτές οι περίεργες πλοκές, οι αποκαλύψεις, οι στιγμές που έλεγες "ΤΙ; ΤΙ ΛΕΣ ΤΩΡΑ!" [θυμάται κανείς την πολική αρκούδα;], δεν ήταν τίποτα παρά φτηνά τεχνάσματα για να σου κρατούν το ενδιαφέρον και τίποτα περισσότερο.

Οι σεναριογράφοι αποδεικνύουν ότι δεν μπορούν να περάσουν τον πήχη που οι ίδιοι έβαλαν πολύ ψηλά. Και αν και πάντα η πλοκή του Lost ήταν μπερδεμένη και στα όρια της λογικής, εκεί που το έχασαν είναι όταν εγκατέλειψαν κάθε ίχνος "επιστημονικής" από τη φαντασία. Εκεί που νόμιζες ότι έχεις να κάνεις με κάποια μυστηριώδη πειράματα της Dharma, ξαφνικά το γυρίζουν στην εύκολη λύση του θολού μυστικισμού [το φως της ζωής, του θανάτου και όλων, ΔΗΛΑΔΗ ΕΛΕΟΣ!] και των φιλοσοφικών ασκήσεων για να καλύψουν το γεγονός ότι δεν είχαν ιδέα τι έκαναν επί έξι χρόνια.

Battlestar Galactica all over again...

Μόνο το Flash Forward μου δίνει ελπίδες ότι θα τα πάει καλά, καθώς ήδη στον πρώτο κύκλο δείξανε πως έγινε το flash forward και μάλιστα χρησιμοποίησαν, με ποιητική αδεία φυσικά, μια περίεργη ιδιότητα των ατόμων σε επίπεδο κβαντικής φυσικής, την κβαντική σύζευξη. Και είναι επιστημονικοφανές και δεν καθυστερούν έξι χρόνια για να σκεφτούν τι κάνουν...

Μακάρι να αποδειχτεί ότι είμαι απλά απαισιόδοξος! Μακάρι να μου τινάξει ο ΤζαΤζαΜπραμς τα μυαλά στον αέρα. Αλλά...