Καψοκάψα

Άρχισαν οι ζέστες. Οι κάψες. Η αργή, βασανιστική τιμωρία του καύσωνα. Του ήλιου. Της υγρασίας. Του σορτακίου. Ω σορτσάκι, σορτσάκι... :@ [σάλια... παντού].

Ένα καλό φάρμακο για την κάψα είναι ο φραπές, με πολλά δροσερά παγάκια που κάνουν κλάτσα κλούτσα. Καφέ δεν πίνω γενικά, αλλά στο φραπέ όχι δε λέω. Βέβαια έχει και τρεις παράπλευρες συνέπειες. Πρώτον, αν με πιάσει, δεν θα κοιμηθώ καλά το βράδυ, δεύτερον προκαλεί ασύστολη, άμεση αφόδευση :@ και τρίτον μου φέρνει μεγάλη "έμπνευση" και βγάζω ριφφ-φ-φ--φφφφ ή δουλεύω κάποιο κομμάτι που αλλιώς δε θα είχα όρεξη να πιάσω. Μάλλον κάμπτει το αίσθημα αταλαντοσύνης μου :@ [αυτό σημαίνει πως οι ρυθμικές κιθάρες και η δομή του Ghost In The Machine ολοκληρώθηκαν! ταρατατζουμ!]

Ούτε και ποδοσφαιρόφιλος είμαι, αλλά μουντιάλ πάντα βλέπω. Χάλι η Εθνική, μόνο τα κινήτα τους δε βγάλανε να μιλάνε με τις γκόμενες τους. Αδιάφοροι και πολύ λίγοι. Το άλλο σπαστικό είναι οι βουβουζέλες. Μα καλά δεν υποτίθεται ότι στην Αφρική έχουν ρυθμό; Μπορεί βεβαία να μην φταίει το όργανο, αλλά οι φίλαθλοι που το προμηθεύτηκαν, όμως αυτή η ακατάπαυστη, μονότονη βοή σε ζαλίζει. Από την άλλη κάνει την περιγραφή του Πουρουπουπου πιο υποφερτή :ο

Το χάλι με τις βουβουζέλες μου θύμισε μια επική σκηνή από το Idiocracy. Να τι θα γινόταν αν οι βουβουζέλες αντικαθίσταντο με κιθάρες :p

Έχει ζέστα, το είπα; Συχωρέστε μου το χαοτικό post, ζεσταίνομαι :@