Κενό νοήματος

Πριν από μερικούς μήνες, η Σουηδική Ακαδημία απένειμε το νόμπελ ειρήνης στον Μπαράκ Ομπάμα. Δεν τρέφω τα κλασσικά αντιαμερικανικά συναισθήματα των περισσότερων συμπατριωτών μου, όμως εντελώς αντικειμενικά ήταν μια φαιδρή ενέργεια.

Η ιστορία το αποδεικνύει άλλωστε, με το νέο φιάσκο των "ειρηνευτικών" συνομιλιών Ισραηλινών και Παλαιστίνιων. Ποια ήταν η λογική τους; Ότι ο Ομπάμα δεν ήταν ο Μπους, που ενστερνιζόταν απόλυτα το δόγμα των προληπτικών πολέμων ή μήπως είχαν πέσει θύμα της προεκλογικής ρητορείας του, του "Yes We Can" και των άλλων συνθημάτων που ξεφούσκωσαν και συνετρίβησαν από την πραγματικότητα;

Εκεί που θέλω να καταλήξω, είναι ότι όλες αυτές οι βραβεύσεις κάπου έχουν χάσει το νόημα τους. Μια ελίτ βραβεύει μια άλλη ελίτ [και μιλάω για τους μη επιστήμονες] εξαργυρώνοντας μια επιταγή καλών προθέσεων...

Έτσι και ο Παπανδρέου βραβεύτηκε με το γερμανικό Quadriga για τις προσπάθειες του να σώσει την Ελλάδα από τη χρεωκοπία! Πρώτον, η Ελλάδα είναι ήδη χρεοκοπημένη και υπό καθεστώς "προστασίας" και δεύτερον, είναι ο δημοκρατικά εκλεγμένος πρωθυπουργός της χώρας, αυτή είναι δουλειά του! Δεν είναι κάποιος πολίτης ή εθελοντής ή ευεργέτης.

Βέβαια έχω και εγώ ένα βραβείο στο ράφι. Λέει "Όσκαρ Γκαντεμιάς - Γιατί και μόνος σου να τρέξεις, πάλι δεύτερος θα βγεις" :@ Περιμένω και τα βραβεία Φιάσκου και Εξευτελισμού :o