Ο ήχος της σιωπής

Χιλιάδες άνθρωποι επισκέπτονται το βουνό των Θεών κάθε χρόνο. Ο καθένας για τους λόγους του. Άλλοι για την άθληση, για την παρέα, για πιο έντονες ορεινές δραστηριότητες, για να αποδράσουν από τη ρουτίνα τους, για να απολαύσουν το μαγευτικό τοπίο που απλόχερα προσφέρει ο Όλυμπος.

Για εμένα αυτό που αξίζει όλη την προσπάθεια για να ανέβεις ως το Οροπέδιο των Μουσών και είναι κάτι που ο καθένας μπορεί να κάνει, αρκεί να το θέλει, είναι η υπέροχη παγωμένη σιωπή της αυγής...

Όταν ο βραδινός αέρας κοπάσει και ο ήλιος αρχίσει να σηκώνεται πάνω από τα σύννεφα δεν ακούγεται τίποτα. 2,600 μέτρα πάνω από την κακοφωνία που αποκαλούμε ζωή αυτή η σιωπή είναι ανεκτίμητη...

Είναι αγνή και βαθιά, είναι η αργή ανάσα ενός αιώνιου βουνού που κοιτάει από τις κορυφές του τις φευγαλέες στιγμές των ανθρώπων και χαμογελά στο γερασμένο, χαραγμένο από τον άνεμο και τη βροχή πρόσωπο του...